ወደ ግብፅ የተደረገ ሽሽት (ማቴዎስ 2፡13-)

ጠቢባኑ ከሄዱ በኋላ የጌታ መልአክ ለዮሴፍ በሕልም ተገልጦ፣ “ተነሥ! የምትመለስበትን ጊዜ እስካስታውቅህ ድረስ ሕፃኑንና እናቱን ይዘህ ወደ ግብፅ በመሸሽ በዚያ ቈይ፤ ሄሮድስ ሕፃኑን ሊገድለው ይሻልና” አለው።

ስለዚህም ዮሴፍ ተነሣ፤ ሕፃኑንና እናቱን ይዞ በሌሊት ወደ ግብፅ ሄደ፤ በዚያም ሄሮድስ እስከ ሞተበት ጊዜ ድረስ ኖረ። በዚህም፣ “ልጄን ከግብፅ ምድር ጠራሁት” በማለት እግዚአብሔር በነቢዩ አንደበት የተናገረው ቃል ተፈጸመ።

የዚህ ዝግጅት አዘጋጅ እና አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ-ቫቲካን

ሄሮድስ ጠቢባኑ እንዳታለሉት በተረዳ ጊዜ በጣም ተናደደ። ከጠቢባኑ በተነገረው መሠረት፣ ዕድሜያቸው ሁለት ዓመትና ከዚያም በታች የሆኑትን የቤተ ልሔምንና የአካባቢዋን መንደሮች ወንድ ልጆች ሁሉ ልኮ አስገደለ። በዚህም በነቢዩ በኤርምያስ እንዲህ ተብሎ የተነገረው ተፈጸመ፤ “የልቅሶና የታላቅ ዋይታ ድምፅ በራማ ተሰማ፤ ራሔል ስለ ልጆቿ አለቀሰች፤ መጽናናትም አልቻለችም፤ ልጆቿ ሁሉ ዐልቀዋልና።”

አስተንትኖ

ሁለተኛው የማርያም ሀዘን ከመጀመሪያው በኋላ ብዙም ሳይቆይ የተከሰተ ነው። ዮጼፍ ከህልም ነቅቶ ንጉሱ ልጃቸውን ለመግደል እየሞከረ መሆኑን እና ወዲያውኑ ከቤት መውጣት እንዳለባቸው ተረዳ። ምናልባት እነዚህን ቃላት አንድ ሺህ ጊዜ አንብበህ ይሆናል፣ ነገር ግን ቆም ብለህ ለማርያም እና ለዮሴፍ ምን ሊሆን እንደሚችል መመልከት ይገባናል፣ እነሱም ቀጥሎ የሚሆነውን ለማየት በፍርሃት እና በሥጋት ውስጥ መሆናቸውን ማሰብ እንችላለን።

በኃይለኛ እና ጨካኝ ገዥ መታደን፣ መሸበር፣ መታደን እና ስደተኛ መሆን ህመም፣ ቤትዎን እንደገና ማየት እንደሚችሉ ባለማወቅ - ሌላ ህመም ከእዚያ በኋላ ይከተላል። የሄሮድስ ሰዎች በአካባቢው ያሉትን ሕፃናትና ታዳጊዎች ያለ ርኅራኄ ገደሉ። ምን አልባት እነዚህ ሕጻናት ከኢየሱስ ጋር ሲጫወቱ የነበሩ ልጆች እነዚህ ናቸው። ይህንን ከማርያም እይታ ጋር አቆራኝታችሁ ለአፍታ አስቡት፡ ሁሉም “እናት ጓደኞቿ” ልጆቻቸው ተገድለዋል፣ ምክንያቱም ሄሮድስ ልጇን ይፈልግ ነበር። አንድ ሰው ያንን ሀዘን እንኳን እንዴት ያስተናግዳል?