ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ ትዕቢትን በትህትና ተዋጉ ማለታቸው ተገለጸ!

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ- ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ቃል እንደሚከተለው ቀርቧል

“ትዕቢት በእግዚአብሔርም ሆነ በሰው ዘንድ የተጠላ ነው ... አፈርና አመድ የሆነ ሰው ስለምን ይታበያል?... የትዕቢት መነሻው እግዚአብሔርን መክዳት ፣ ልቦናንም ከፈጣሪ ማራቅ ነው....እግዚአብሔር ኃያላንን ፣ ልዑላንን ከዙፋናቸው ገርስሧል፣ በምትካቸውም ትሑታንን አስቀምጧል” ሲራቅ 10፡7፣9፣12፣14

ክቡራን እና ክቡራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ በእለቱ ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

ክፉ እና መልካም ስነ-ምግባር በሚል አርእስት እያደርግነው የምንገኘውን የጠቅላላ የትምህረት ክርስቶስ አስተምህሮ በመቀጠል ዛሬ ደግሞ ወደ መጨረሻው መጥፎ መጥፎ ሊባል ወደ ሚችል አርእስት ላይ ደርሰናል፣ ይህም ኩራት የተሰኘው ነው። የጥንቶቹ ግሪኮች “ከመጠን በላይ ያለ ግርማ” ተብሎ ሊተረጎም በሚችል ቃል ገልፀውታል። በእርግጥም ኩራት ራስን ከፍ ከፍ ማድረግ፣ ትዕቢት፣ ከንቱነት ነው። ቃሉ ክፋት ሁል ጊዜ ከሰው ልብ እንደሚመጣ ለማስረዳት ኢየሱስ በዘረዘራቸው ተከታታይ መጥፎ ድርጊቶች ውስጥም ይታያል (ማር. 7፡22)። ትዕቢተኛ ሰው ከእውነተኛው ሰው በላይ ነኝ ብሎ የሚያስብ ነው፣ አንድ ሰው ከሌሎች እንደሚበልጥ በማሰብ እጅግ የሚጨነቅ ከሆነ፣ ሁል ጊዜም የራሱ ጥቅም እውቅና እንዲያገኝ ይፈልጋል ፣ እናም ሌሎችን ይንቃል ፣ ከራሱ ያነሱ እንደሆኑ ይቆጥራል።

ከዚህ የመጀመሪያ ገለጻ፣ ለመጨረሻ ጊዜ ያቀረብነው የትዕቢት መጥፎነት ከንቱ ውዳሴ ጋር እንዴት እንደሚቀራረብ እናያለን። ነገር ግን፣ ከንቱ ውዳሴ የሰው ልጅ በሽታ ከሆነ፣ ከክፉ ኩራት ጋር ሲወዳደር አሁንም የልጅነት በሽታ ነው። የሰውን ሞኝነት በመተንተን የጥንት መነኮሳት በክፋት ቅደም ተከተል ውስጥ አንድ የተወሰነ ቅደም ተከተል አዋቅረው ነበር - አንድ ሰው እንደ ሆዳምነት ባሉ ከባድ ኃጢአቶች ይጀምራል፣ እናም ወደ አስጨናቂው ተወዳዳሪ የሌለው አረመኔነት ላይ ይደርሳል። ከክፉ ድርጊቶች ሁሉ ላይ ኩራት ታላቋ ንግስት ነች። በመለኮታዊ ኮሜዲው ውስጥ ዳንቴ ትዕቢትን በመጀመሪያ የገሃነብ ደረጃ ላይ ያስቀመጠው በአጋጣሚ አይደለም፣ ለዚህ መጥፎ ተግባር እጃቸውን የሚሠጡ ከእግዚአብሔር የራቁ ናቸው፣ እናም የዚህ ክፋት እርማት ክርስቲያን የተጠራበት ከማንኛውም ጦርነት የበለጠ ጊዜ እና ጥረት ይጠይቃል።

በእውነቱ፣ በዚህ ክፋት ውስጥ ፅንፈኛው ኃጢአት አለ፣ የማይረባው እንደ እግዚአብሔር ነኝ ይላል። በዘፍጥረት መጽሐፍ ውስጥ የተዘገቡት የመጀመሪያዎቹ ወላጆቻችን ኃጢአት ለማንኛውም ኢላማ እና ዓላማ የትዕቢት ኃጢአት ነው። ፈታኙ “ከእርሱም በበላችሁ ጊዜ ዓይኖቻችሁ ይከፈታሉ፣ እንደ እግዚአብሔርም ትሆናላችሁ” ይላቸዋል (ዘፍ. 3፡5)። የመንፈሳዊ ጉዳዮች ፀሐፊዎች በተለይ ትዕቢትን በዕለት ተዕለት ሕይወት ውስጥ የሚያስከትለውን መዘዝ ሲገልጹ፣ የሰውን ግንኙነት እንዴት እንደሚያበላሽ ለማሳየት፣ ይህ ክፋት ሰዎችን አንድ ሊያደርግ የሚገባውን የወንድማማችነት ስሜት እንዴት እንደሚመርዝ ለመጠቆም ትኩረት ይሰጣሉ።

አንድ ሰው በትዕቢት መሸነፍን የሚያሳዩ ረጅሙ የሕመም ምልክቶች ዝርዝር እነሆ። ግልጽ የሆነ አካላዊ ገጽታ ያለው ክፋት ነው፡ ትምከተኛ ሰው ትዕቢተኛ ነው፣ “አንገቱ ደንዳና” ነው፣ ማለትም የማይታጠፍ አንገቱ የደነደነ ነው። በቀላሉ ወደ ንቀት ፍርድ የሚያመራ ሰው ነው፡ ያለ ምንም ምክንያት፣ ተስፋ ቢስ እና አቅም የሌላቸው በሚመስሉት በሌሎች ሰዎች ላይ የማያዳግም ፍርድ ይሰጣል። በትዕቢቱ፣ ኢየሱስ በወንጌሎች ውስጥ ለእኛ ጥቂት የሥነ-ምግባር መመሪያዎችን እንደሰጠን ዘንግቶአል፣ ነገር ግን በአንደኛው ላይ እርሱ የማያወላዳ ነበር፡ በፍጹም አትፍረዱ። ትዕቢተኛ ከሆነ ሰው ጋር እየተገናኘህ እንደሆነ ትገነዘባለህ፣ ትንሽ ገንቢ ትችት ሲያቀርብለት ወይም ምንም ጉዳት የሌለው አስተያየት ሲሰጥ፣ አንድ ሰው ግርማዊነቱን እንዳስከፋ ሆኖ በተጋነነ መልኩ ምላሽ ሲሰጥ፡ በንዴት ውስጥ ገብቷል፣ በቁጣ ከሌሎች ጋር ያለውን ግንኙነት ያቋርጣል።

ትዕቢተኛ ሰው ከተሰቃየ ሰው ጋር ትንሽ ጊዜ ማሳለፍ የሚችል ጊዜ የለውም። ከእነሱ ጋር መነጋገር የማይቻል ነው፣ በጣም ያነሰ ተግባር እነሱን ማረም ሲሆን ፣ ምክንያቱም በመጨረሻ እነሱ ለራሳቸው አይገኙም። አንድ ቀን ሕንጻቸው ስለሚፈርስ አንድ ሰው መታገስ ብቻ ነው ያለበት። የጣሊያን ምሳሌ “ትምክህት በፈረስ ሄዶ በእግሩ ይመለሳል” ይላል። በወንጌል ውስጥ ኢየሱስ ብዙ ትዕቢተኞችን ገልጿል፣ እና ብዙ ጊዜ ይህን ክፉ ተግባር በደንብ በሚደብቁት ሰዎች ላይ እንኳ ለማጋለጥ ሄደ። ጴጥሮስ “ሁሉም ቢተውህ እንኳ እኔ አልተውህም!” በማለት ሙሉ ታማኝነቱን ተናግሯል (ማቴ 26፡33)። ይልቁንም በቅርብ ጊዜ ውስጥ እንደሌሎቹ ይሆናል ብሎ በማያስበው ሞት ፊት ፍርሃት ይኖረዋል። እናም ሁለተኛው ጴጥሮስ፣ አገጩን የማያነሳ፣ ነገር ግን የጨው እንባ የሚያለቅስ፣ በኢየሱስ ይፈወሳል እና በመጨረሻም የቤተክርስቲያኗን ሸክም ለመሸከም ብቁ ይሆናል። እሱ የተሻለ አይደለም፣ በመጀመሪያ ደረጃ እርሱ ለይስሙላ ተናግሮ ነበር፣ አሁን እርሱ ታማኝ ደቀ መዝሙር ነው፣ ምሳሌ እንደሚለው፣ ጌታው “በንብረቱ ሁሉ ላይ ሊሾም ይችላል” (ሉቃስ 12፡44)።

መዳን የሚገኘው በትህትና ነው፣ ለእያንዳንዱ የትዕቢት ተግባር እውነተኛ መድኃኒት ነው። በውዳሴ ማርያም ውስጥ እመቤታችን ቅድስት ድንግ ማርያም ትዕቢተኞችንም ከእነአሳባቸው ስለሚበትነው እግዚአብሔር ዘምራለች። እንደ ኩሩ ተስፋ ከእግዚአብሔር ምንም ነገር መስረቅ ዋጋ የለውም፣ ምክንያቱም ከሁሉም በኋላ ሁሉንም ነገር ሊሰጠን ይፈልጋል። ለዚህም ነው ሐዋርያው ያዕቆብ ከትዕቢት በተነሳ ሽኩቻ ለቆሰለው ማህበረሰቡ “እግዚአብሔር ትዕቢተኞችን ይቃወማል፣ ለትሑታን ግን ጸጋን ይሰጣል” (ያዕ. 4፡6) ሲል የጻፈው።

ስለዚህ የተከበራችሁ ወንድሞችና እህቶች ይህን የዐብይ ጾም ዕድል በመጠቀም ኩራታችንን እንዋጋ።