ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ መንፈስ ቅዱስ ቅዱሳት መጻሕፍት ሕያውና ንቁ እንዲሆኑ ያደርገቸዋል ማለታቸው ተገለጸ!

የእዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ- ቫቲካን

በእለቱ የተነበበው የእግዛኢብሔር ቃል

“ከሁሉ አስቀድሞ ይህን ልታውቁ ይገባችኋል፤ በመጽሐፍ ያለው የትንቢት ቃል ሁሉ ማንም ሰው በገዛ ራሱ መንገድ የሚተረጕመው አይደለም፤ ምክንያቱም ትንቢት ከእግዚአብሔር የተላኩ ሰዎች በመንፈስ ቅዱስ ተመርተው የተናገሩት እንጂ ከቶ በሰው ፈቃድ የመጣ አይደለም” (2 ጴጥ. 1፡20-21) ።

ክቡራን እና ክቡራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ በወቅቱ ያደረጉትን የትምህርተ ክርስቶስ አስትምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል ተከታተሉን።

የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ እንደምን አረፈዳችሁ!

ቤተክርስቲያንን ተስፋችን ወደ ሆነው ወደ ክርስቶስ በሚመራው በመንፈስ ቅዱስ ላይ የጀመርነውን የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ዛሬም እንቀጥላለን። ባለፈው ጊዜ የመንፈስን ሥራ በዘፍጥረት ወቅት ምን እንደ ነበረ ተመልክተን ነበር፥ ዛሬ ደግሞ በራዕይ ውስጥ እናየዋለን፣ በእርሱም ቅዱሳት መጻሕፍት በእግዚአብሔር መንፈስ መሪነት እና ባለ ሥልጣኑ በሚመሰክሩበት ማለት ነው።

ሁለተኛው የሐዋርያው ጳውሎስ መልእክት ለጢሞቴዎስ በጻፈው መልእክቱ ይህንን መግለጫ ይዟል፡- “ቅዱሳት መጻሕፍት ሁሉ በእግዚአብሔር መንፈስ መሪነት የተጻፉ ናቸው” (3፡16) ይለናል። በአዲስ ኪዳን ውስጥ ያለው ሌላ ክፍል ደግሞ እንዲህ ይላል፡- “ከእግዚአብሔር የተላኩ ሰዎች በመንፈስ ቅዱስ ተመርተው የተናገሩት” (2ኛ ጴጥ 1፡21) በማለት ስለመንፈስ ቅዱስ ይናገራል። መንፈስ ቅዱስ "በነቢያት ተናግሯል" ስንል የሃይማኖታችን መግለጫ በሆነው በጸሎተ ሐይማኖት ውስጥ የምንሰብከው የቅዱሳት መጻሕፍት መለኮታዊ አነሳሽ ትምህርት ነው።

ቅዱሳት መጻሕፍትን ያነሳሳው መንፈስ ቅዱስም እርሱ ነው የሚያስረዳቸው እና ለዘለዓለም የሚኖሩ እና የሚሠሩ የሚያደርጋቸዋል። ከመነሳሳት ወደ አነሳሽነት ይቀይራቸዋል። በላቲን ቋንቋ Dei Verbum (የእግዚአብሔር ቃል) በተሰኘው ሐዋርያዊ ሕግ ጋት ውስጥ ቅዱሳት መጻህፍት “በእግዚአብሔር መንፈስ አነሳሽነት እና ለአንዴና ለመጨረሻ ጊዜ ለመጻፍ እንደ ሰጠ…የእግዚአብሔርን ቃል ራሱ ያለ ምንም ለውጥ አካፍሉ እና የመንፈስ ቅዱስን ድምጽ በነብያት እና በሐዋርያት ቃላት በድጋሚ እንዲያስተጋባ አድርጉ” በማለት ይገልጻል፥ በዚህ መንገድ መንፈስ ቅዱስ በቤተክርስቲያን ውስጥ፣ ከፋሲካ በኋላ “ቅዱሳት መጻሕፍትን ይረዱ ዘንድ አእምሮአቸውን የከፈተ” (ሉቃስ 24፡45) በማለት የሚናገር ሲሆን የትንሣኤው ተግባር እንዲቀጥል ያደርጋል።

በእርግጥም በተለያዩ ጊዜያት ቅዱሳት መጻሕፍት ክፍል ውስጥ፣ ብዙ ጊዜ ያለምንም ስሜት እና ማስተዋል ያነበብናቸው የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል አንድ ቀን በእምነት እና በጸሎት ድባብ ውስጥ ሆነን እናንብበው፣ ከዚያም ያ ጥቅስ ባልተጠበቀ ሁኔታ ብርሃን ሊያበራልን እና አንድ ነገር ሊነግረን ይችል ይሆናል። እየኖርን ባለንበት ችግር ላይ ብርሃን ይሰጠናል፣ በተወሰነ ሁኔታ ውስጥ የእግዚአብሔር ፈቃድ ለእኛ ግልጽ ያደርገዋል። ይህ ለውጥ የመንፈስ ቅዱስ ብርሃን ካልሆነ በምን ምክንያት የተፈጠረ ነው? የቅዱሳት መጻሕፍት ቃላቶች፣ በመንፈስ ሥራ፣ ብርሃን ይሆናሉ። በእነዚህ አጋጣሚዎች ወደ ዕብራዊያን በተጻፈ መልእክት ውስጥ “የእግዚአብሔር ቃል ሕያው ነውና የሚሠራም፥ ሁለትም አፍ ካለው ሰይፍ ሁሉ ይልቅ የተሳለ ነው… የልብንም ስሜትና አሳብ ያውቃል” የሚለው አባባል ምን ያህል እውነት እንደሆነ በገዛ እጃችን ነክተን እንገነዘበዋልን (ዕብራዊያን 4፡12)።

ቤተክርስቲያን የምትመገበው በቅዱሳት መጽሐፍት መንፈሳዊ ንባብ ማለትም በመንፈስ ቅዱስ መሪነት በማንበብ ነው። በመሃል ላይ ፣ ሁሉንም ነገር እንደሚያበራ ፣ የክርስቶስ ሞት እና ትንሳኤ ክስተት አለ ፣ የድነት እቅድን የሚፈጽም ፣ ሁሉንም ምስሎች እና ትንቢቶች የሚገነዘበው ፣ ሁሉንም የተደበቁ ምስጢራትን የሚገልጥ እና የማንበብ መላው መጽሐፍ ቅዱስን ለመረዳት የሚያስችል እውነተኛ ቁልፍ ይሰጣል። ራዕይ ይህንን ሁሉ የሚገልጸው የመጽሐፉን ማኅተሞች በሚሰብረው የበጉ ምስል “በውስጥም በጀርባም ተጽፎ በሰባትም ማኅተም የታተመ” (ራዕይ 5፡1-9) ማለትም የብሉይ ኪዳን ቅዱሳት መጻሕፍት የመረዳት አቅም መንፈስ ቅዱስ እንደሚሰጠን ይናገራል። ቤተክርስቲያን፣ የክርስቶስ ሙሽሪት፣ ስልጣን ያለው የመንፈስ አነሳሽነት ፅሁፍ ተርጓሚ፣ የትክክለኛው አዋጅ አማላጅ ናት። ቤተክርስቲያን የመንፈስ ቅዱስ ተሰጥኦ ስላላት፣ እርሷ “የእውነት ዓምድና መከታ” ናት (1ጢሞ 3፡15)። ምዕመናን እና እውነትን የሚፈልጉ ሰዎች የመጽሐፍ ቅዱስን ጽሑፎች በትክክል እንዲተረጉሙ መርዳት የእርሷ ተግባር ነው።

የእግዚአብሔርን ቃል መንፈሳዊ ንባብ የምንመራበት አንዱ መንገድ መጽሐፍ ቅዱስን ማንበብ እና በእዚያው ላይ የማሰላሰል ልምምድ ነው። እሱ የቀኑን ጊዜ ለግል እና ለቅዱስ ቃሉ ምንባብ በማሰላሰል መመደብን ያካትታል። ዋናው የቅዱሳት መጻሕፍት ንባብ ግን በቅዳሴ እና በተለይም በቅዱስ ቁርባን ውስጥ የሚደረገው የማኅበረሰብ ንባብ ነው። እዚያም በብሉይ ኪዳን የተሰጠ አንድ ክስተት ወይም ትምህርት በክርስቶስ ወንጌል ውስጥ ሙሉ መግለጫውን እንዴት እንደሚያገኝ እናያለን። በመስዋዕተ ቅዳሴ ውስጥ የሚደርገው ስብከት የእግዚአብሔርን ቃል ከመጽሐፉ ወደ ሕይወት ለማስተላለፍ መርዳት አለበት። በየእለቱ በመንፈሳዊ ምንባብ ወይም በቅዳሴ ሰዓት ከምንሰማቸው ብዙ የእግዚአብሔር ቃላቶች መካከል ሁሌም ለእኛ ልዩ የሆነ አንድ አለ። ወደ ልባችን እንኳን ደህና መጣህ በማለት ቀናችንን ሊያበራልን እና ጸሎታችንን ሊያነሳሳ ይችላል። ጆሮ ላይ እንዲወድቅ ያለመፍቀድ ጥያቄ ነው!

የአምላክን ቃል እንድንወድ በሚረዳን ሐሳብ እንቋጭ። ልክ እንደ አንዳንድ ሙዚቃዎች፣ ቅዱሳት መጻህፍትም ከመጀመሪያው እስከ መጨረሻው አብሮት ያለው ማስታወሻ አለው፣ እናም ይህ ማስታወሻ የእግዚአብሔር ፍቅር ነው። ቅዱስ አውግስጢኖስ “መላው መጽሐፍ ቅዱስ” እንዳለው “የእግዚአብሔርን ፍቅር ከመናገር በቀር ምንም አያደርግም” ብሏል። ታላቁ ቅዱስ ጎርጎርዮስም ቅዱሳት መጻሕፍትን “ከሁሉን ቻይ አምላክ ለፍጡር የተላከ መልእክት” ሲል ገልጾ፣ ከሙሽራው ለሙሽሪት እንደ ተላከ ደብዳቤ፣ “የእግዚአብሔርን ልብ በእግዚአብሔር ቃል እንማርና እንወቀው” በማለት ይመክረናል። “በዚህ መገለጥ” ይላል ሁለተኛው የቫቲካን ጉባሄ ሰነድ እንደገና፣ “የማይታየው አምላክ፣ ከፍቅሩ ብዛት የተነሣ፣ ሰዎችን እንደ ወዳጅ አድርጎ ይናገራቸዋል እናም በመካከላቸው ይኖራል፣ ስለዚህም እርሱ እንዲጠራቸው እና ከራሱ ጋር እንዲተባበሩ ይፈልጋል” በማለት ይናገራል።

ይህንን የእግዚአብሔርን ፍቅር በሕይወታችን ተጨባጭ ሁኔታዎች ውስጥ እንድንረዳው ቅዱሳት መጻሕፍትን ያነሳሳው እና አሁን ከነሱ የሚነፍስ መንፈስ ቅዱስ ይርዳን።