Упершыню ў Беларусі пенсіянер паступіў у семінарыю

Такога ў Беларусі яшчэ не было: у 66 гадоў парафіянін гомельскай парафіі паступіў у семінарыю. Зараз Мікалаю Ермакову 69 гадоў, у яго за плячыма ўжо тры гады навучання ў семінарыі. Сёлета ён рыхтуецца стаць дыяканам, а ў наступным годзе, калі Мікалаю стукне 70, прыняць святарскае пасвячэнне.
Пра сваю гісторыю гомельскі католік распавёў Беларускай рэдакцыі Vatican News. Ён выхоўваўся ў звычайнай савецкай сям'і, бацькі былі няверуючымі, але ў 1949 годзе Мікалая ахрысцілі ў праваслаўным прыходзе.

, - гаворыць семінарыст.

Так Мікалай, які працаваў інжэнерам-канструктарам, і пражыў да сівых валасоў няверуючым. Але потым нечакана сустрэўся з уваскрослым Езусам. У 90-х гадах, калі гамяльчук ехаў на цягніку праз Маскву, на Беларускім вакзале сустрэў прапаведнікаў-пратэстантаў. Яны прапанавалі Мікалаю разам памаліцца аб тым, каб Бог увайшоў у ягонае жыццё. Той згадзіўся і паехаў далей, а пасля забыўся пра гэты выпадак.

Але праз колькі гадоў Мікалай патрапіў у гомельскі касцёл. Яго знаёмая, спявачка Вольга Цярэшчанка, якая на той час ужо была парафіянкай, запрасіла сябра паслухаць катэхезы Нэакатэхуменальнага шляху. Пасля гэтага Мікалай і застаўся ў Касцёле, на той час яму было каля 50 гадоў.

- прызнаецца клерык.

Дарэчы, у 90-х Мікалай займаўся палітыкай, але пасля таго, як пачаў паглыбляцца ў веру, убачыў, што Пан заклікае да больш важнага і неабходнага чым палітыка. Чалавек патрабуе збаўлення, і не заўжды з дапамогай палітыкі можна ўратаваць чалавека. А з дапамогай Бога - заўжды. Гэта больш глыбокае і патрэбнае людзям, чым палітыка, зразумеў Мікалай.

Пасля 20 гадоў прабывання ў Нэакатэхуменаце, у тым ліку служэння вандроўным катэхістам у Латвіі, гомельскі вернік адчуў моцнае пакліканне да святарства, бо за гэты час бачыў шмат людзей, якія пакутуюць, якім патрэбна дапамога, слова Божае.

Мікалай паступіў у бліжэйшую да Гомеля нэакатэхуменальную семінарыю “Redemptoris Mater” у Кіеве. Святой памяці біскуп Пётр Марчук сказаў “Калі яго Пан кліча – то хай вучыцца, а там убачым, што будзе”.

Цяпер у семінарыі гамяльчук самы старэйшы – нават за рэктара, яго намесніка і свайго духоўнага кіраўніка. Жыве амаль у спартанскіх умовах. Няма мабільнага тэлефона, уласных грошаў, амаль ніякага вольнага часу, кампутарам можна карыстацца толькі дзве гадзіны на дзень, каб мець магчымасць напісаць сваім сябрам, родным, і прачытаць іх лісты. А таксама - поўнае падпарадкаванне рэктару, паездкі на практыку у тыя месцы, у якія ён пасылае, а не туды, куды хочаш.

Але ніякія выпрабаванні Мікалая не пужаюць. Ён упэўнены, што самая галоўная задача святара - дапамагаць людзям знайсці Бога, каб ён абапіраўся на Яго ў сваім жыцці. І дзеля гэтай місіі клерык хоча вучыцца і ў будучым служыць святаром.