Вучоныя пацвердзілі аўтэнтычнасць Турынскай плашчаніцы
Ян Глінскі – Vatican News
Каб ацаніць узрост ільняных валокнаў палатна, каманда даследчыкаў плашчаніцы выкарыстала рэнтгенаўскія прамяні. Такім чынам у чарговы раз былі абвергнуты вынікі радыёвугляроднага метаду, здзейсненага ў канцы 80-х гадоў, які паказаў, што плашчаніца – гэта сярэднявечная падробка.
У 2005 г. з’явілася публікацыя шматгадовага даследчыка Турынскай плашчаніцы Райманда Роджэрса, які апісваў памылкі, дапушчаныя падчас радыёвугляроднага датавання. Гэты метад аказаўся ненадзейным, бо на яго вынікі моцна паўплывала забруджванне палатна дымам васкавых свечак, у якім адзначаецца высокае ўтрыманне ізатопу вугляроду 14С. Роджэрс таксама прызнаў, што фрагмент для даследавання быў узяты з латкі, накладзенай да арыгінала падчас сярэднявечнай рэстаўрацыі плашчаніцы, чаго вучоныя раней не заўважылі.
Вынікі новага даследавання ўказваюць на аўтэнтычнасць рэліквіі. Каманда, якая працуе пад кіраўніцтвам італьянскага вучонага Лібэрата дэ Кара, займаецца плашчаніцай ад 2019 г. Даследчыкі выкарыстоўвалі метад шырокавугольнага рассейвання рэнтгенаўскіх прамянёў, які базуецца на аналізе натуральнага працэсу старэння цэлюлозы ў ільняным валакне. Каб прыйсці да пераломных заключэнняў, даследчыкі плашчаніцы прааналізавалі сотні фрагментаў, якія паходзяць з часоў Хрыста. Вынікі пацвярджаюць, што валокны Турынскай плашчаніцы налічваюць 2 тысячы гадоў.
Лібэрата дэ Кара прысвяціў даследаванню Турынскай плашчаніцы больш за 30 гадоў. Тры гады таму яму ўдалося распрацаваць новы метад датавання фрагментаў з тканін.
“Валокны можна параўнаць са спагецці, – патлумачыў вучоны. – Напачатку ўсе маюць аднолькавую даўжыню, але, калі іх падвергнуць выпадковым ударам, некаторыя з іх паламаюцца. З часам даўжыня нітак спагецці ўсё больш памяншаецца”, - адзначыў даследчык, на думку якога, падобнае адбываецца з палімернымі ланцужкамі цэлюлозы, якія паступова лопаюцца пад уплывам тэмпературы, вільгаці, святла і хімічных фактараў, якія прысутнічаюць у навакольным асяроддзі.
“Натуральнае старэнне залежыць толькі ад тэмпературы і вільготнасці асяроддзя. Такім спосабам нам удалося палічыць час, які мінуў ад стварэння валокан”, - патлумачыў Лібэрата дэ Кара.
