Сінадальны шлях на Кубе: дынамізм свецкіх у Касцёле дае надзею
Ян Глінскі
Як падкрэслілі іерархі, “сінадальны стыль” практыкаваўся ў Каталіцкім Касцёле на Кубе на працягу дзесяцігоддзяў. Гэта можна было заўважыць, між іншым, у падрыхтоўцы апостальскіх візітаў трох Пантыфікаў – святога Яна Паўла ІІ, Бэнэдыкта XVI і Францішка, – а таксама юбілею 400-годдзя культу Маці Божай з Эль-Кобрэ, якая лічыцца заступніцай кубінцаў.
“Мы маем свядомасць, што “сінадальнасць” азначае адзінства Касцёла, якое з’яўляецца дарам і заданнем. Не падвесці Бога і касцёльную супольнасць – гэта самы вялікі для нас выклік”, - адзначыў біскуп Артура Гансалес Амадор, пастыр дыяцэзіі Санта Клара.
Крызіс, які зараз перажывае Куба, адсутнасць ежы і лякарстваў узмацняецца і паскарэннем інфляцыі. Заспакаенне штодзённых патрэб становіцца велізарным выклікам, што не магло не паўплываць на ход Сінода. У гэтым кантэксце біскуп Амадор падкрэсліў: “Мы павінны працягваць спадарожнічаць людзям, якім неабходна вера і любоў, якія з кожным днём усё больш і больш губляюць надзею”.
Касцёл на Кубе сутыкаецца таксама з такімі цяжкасцямі як рост эміграцыі, асабліва сярод моладзі, з вялікай ратацыяй місіянераў, святароў і законнікаў, што робіць немагчымым развіццё парафіяльных супольнасцей і місіянерскіх арганізацый.
Адным з плёнаў сінадальнага працэсу на Кубе стала адкрыццё значэння і ролі свецкіх вернікаў. Клерыкалізм і злоўжыванне ўладай у Касцёле было асуджана і названа прычынай слабага стану многіх парафій. У гэтым кантэксце вялікую надзею дае дынамізм свецкіх лідараў і іх унёсак у абнаўленне Касцёла на мясцовым узроўні. Дзякуючы ім расце пачуццё адказнасці за евангелізацыю. Як заўважылі біскупы, жыхары Кубы ў значнай ступені рэлігійныя, але практыкуючымі вернікамі з’яўляецца невялікая меншасць.
Іерархі назвалі мэты Касцёла на Кубе, якія былі накрэслены падчас сінадальнага працэсу: імкненне да больш адкрытых адносін паміж касцёльнай іерархіяй і вернікамі, вяртанне парафіям ролі “супольнасці супольнасцей”, праверка фармацыі катэхетаў, інтэграцыя парафіяльнай катэхезы з душпастырствам сем’яў такім чынам, каб бацькі адкрылі сваю незаменную ролю ў перадачы веры дзецям.
