Папа Ян Павел II і Патрыярх Дзімітрыёс I

КАСЦЁЛ

35 гадоў Сумеснай дэкларацыі Яна Паўла II і Дзімітрыёса I

“Наша сустрэча - знак братэрства, існуючага паміж Каталіцкім Касцёлам і Праваслаўнай Царквой. Гэта братэрства, якое выяўлялася шмат разоў і ў розных формах, не перастае расці і прыносіць плён на славу Божую”, - гаворыцца ў Сумеснай дэкларацыі, падпісанай у Рыме 7 снежня 1987 года Янам Паўлам II і Патрыярхам Дзімітрыёсам I.

Марыя Валодзіна - Vatican News

Сустрэча Яна Паўла II і Патрыярха Дзімітрыёса I у Рыме, а таксама папярэднія візіты Паўла VI і Патрыярха Афінагора, адкрылі новы этап у адносінах паміж Рымам і Канстанцінопалем пасля стагоддзяў маўчання і супрацьстаяння.

У канцы лістапада 1979 года Ян Павел II адправіўся ў Стамбул з нагоды ўрачыстасці святога Андрэя. Вынікам сустрэчы было стварэнне Сумеснай міжнароднай камісіі па тэалагічным дыялогу паміж Каталіцкім Касцёлам і Праваслаўнай Царквой. У сумеснай Рымскай дэкларацыі згадваліся крокі, зробленыя гэтай Камісіяй, якая распачала сваю працу ў 1980 годзе, выпусціўшы шэраг дакументаў, якія сталі “важнымі арыенцірамі для працягу дыялогу”. Было выказана глыбокае задавальненне дасягненнямі Камісіі ў напрамку еднасці, а таксама спадзяванне на далейшае паглыбленне дыялогу.

У Дэкларацыі згадваецца 1200-я гадавіна Другога Нікейскага сабора (787 год), які павінен быў адказаць на цяжкасці ў адносінах паміж Рымам і Канстанцінопалем, якія былі нават у першым тысячагоддзі хрысціянства, калі яшчэ існавала поўная еднасць. Аб гэтым сведчыць правядзенне Сусветных Сабораў, якія сталі адпраўной кропкай тэалагічнага разважання аб адзінстве “у чаканні таго дня, калі будзе дасягнута адзінства ў веры і ўстаноўлена поўная камунія ў цэлебрацыі Эўхарыстыі Пана”.

Разам з тэалагічным дыялогам Рым і Канстанцінопаль аднавілі абавязацельства "усімі магчымымі спосабамі садзейнічаць дыялогу міласэрнасці” па прыкладу Хрыста, “каб пабудаваць справядлівасць і мір ва ўсім свеце, на кожным узроўні, імкнучыся да супрацоўніцтва не толькі хрысціян, але і ўсіх тых, хто шукае Бога, Яго справядлівасць і свет у іншых рэлігіях".

Супрацоўніцтва ўзнікла з ідэі аб тым, што хрысціяне павінны разам імкнуцца да абароны чалавечай годнасці, да зняцця абмежаванняў свабоды, якія перашкаджалі асобным людзям і супольнасцям “жыць і вызнаваць сваю веру, а таксама рэалізоўваць сябе ў адпаведнасці са сваёй культурай”.

Затым крах Берлінскай сцяны ўнёс змены ў парадак дня Сумеснай камісіі і прывёў да пераасэнсавання тэалагічнага дыялогу, які, асабліва ў апошнія гады, дапамагае знайсці новыя шляхі для сумеснага вырашэння старажытных пытанняў, такіх як будоўля міра ў свеце Хрыста.