Святы Айцец: спачуванне – мова Бога
Каментуючы евангельскае апавяданне пра ўваскрасенне Езусам адзінага сына беднай удавы з Наіна (Лк 7, 11-17), Святы Айцец заўважыў, што гаворка тут ідзе пра спагаду.
“Спагада дазваляе бачыць рэчаіснасць такой, якая яна ёсць; спагада – гэта нібыта павелічальнае шкло сэрца: яна дапамагае разумець сапраўднае вымярэнне. У Евангеллі Езуса вельмі часта ахоплівае спагада. Яна з’яўляецца таксама мовай Бога...”, - падкрэсліў Францішак.
Паводле Папы, спагада – гэта не проста жаль, які можа адчуць чалавек, напрыклад, пры выглядзе сабакі, што памірае на вуліцы, але “актыўнае ўключэнне ў праблему іншага”. Такое стаўленне ў адносінах да людзей меў Езус, напрыклад, калі здзейсніў цуд памнажэння хлябоў. Хрыстус заклікае сваіх вучняў браць цяжар праблем іншых людзей і не паддавацца абыякавасці.
“Як часта мы адварочваемся ў іншы бок... Такім чынам мы зачыняем дзверы для спагады. Мы можам зрабіць рахунак сумлення і спытаць сябе: ці не адварочваю я вачэй? Ці дазваляю, каб Святы Дух вёў мяне па шляху спагады, якая з’яўляецца цнотай Бога?”, - заахвоціў Францішак.
Папа заўважыў, што супакойваючы ўдаву з Наіна, Езус сказаў ёй простыя словы: “Не плач”, затым дакрануўся да насілак, на якіх неслі яе памерлага сына, і загадаў яму ўстаць, пасля чаго “аддаў яго маці ягонай”.
“Аддаць – гэта ўчынак справядлівасці. Гэта слова выкарыстоўваецца ў сферы правасуддзя: аддаць. Спагада вядзе нас да сапраўднай справядлівасці. Заўсёды трэба аддаваць тым, хто мае на гэта права. Гэта заўсёды бароніць нас ад эгаізму, абыякавасці, закрытасці ў саміх сабе...”, - звярнуў увагу Пантыфік.
