Пантыфік заклікаў біскупаў клапаціцца пра моладзь і святароў

Натхненнем для рэфлексіі паслужыла жыццё сальвадорскага біскупа, св. Оскара Рамэра. Ён інстынктыўна разумеў Касцёл, паколькі вельмі любіў яго як крыніцу сваёй веры. “Мы не вынайшлі Касцёла; ён не быў народжаны з намі і будзе працягваць працу без нас. Такое стаўленне не схіляе да бяздзейнасці, наадварот, абуджае і падтрымлівае бязмежную і неймаверную падзяку”, - сказаў Папа 24 студзеня 2019 г. у Панаме, сустракаючыся з членамі Біскупскага Сакратарыята Цэнтральнай Амерыкі і Панамы.

Арцыбіскуп Рамэра паказаў, як быць сапраўдным пастырам, які павінен навучыцца слухаць біццё сэрца свайго народа, як адчуваць “пах” сваіх авечак, сучасных людзей, пагружацца ў іх радасці і надзеі, нягоды і турботы. Без гэтага не магчыма шукаць і адкрываць Пана.

“Важна, браты, каб мы не баяліся наблізіцца і дакрануцца да ран нашага народа, якія з’яўляюцца і нашымі ранамі таксама, і зрабіць гэта такім жа чынам, што робіць сам Пан. Пастыр не можа стаяць у баку ад пакут свайго народа. Мы можам нават сказаць, што сэрца пастыра вымяраецца яго здольнасцю быць кранутым жыццём тых, хто паранены і знаходзіцца пад пагрозай”, - заўважыў Пантыфік. Ён дадаў: “кеносіс Хрыста нагадвае нам, што Бог збаўляе ў гісторыі, у жыцці кожнага чалавека, і што гэта таксама Яго гісторыя, з якой Ён прыходзіць насустрач нам”.

Францішак лічыць, што дзякуючы моладзі “мы можам інтэрпрэтаваць наш свет па-новаму і распазнаваць знакі часу”.

, - звярнуў увагу Пантыфік.

Папа з жалем заўважыў, што многія маладыя людзі задавольваюцца павярхоўнымі рашэннямі, якія ў канчатковым выніку каштуюць вельмі дорага. “Балюча назіраць, што ў аснове многіх з гэтых сітуацый знаходзіцца досвед занядбанасці – плод культуры і грамадства “разбэшчанасці”, - сцвердзіў ён.

Многія мігранты – гэта маладыя асобы, якія шукаюць лепшага жыцця для сваіх сем’яў. І яны не баяцца рызыкаваць і пакінуць усё для пошуку лепшай будучыні. І Касцёл, паводле Святога Айца, павінен прапанаваць ім гасціннасць, а грамадству дапамагчы пераадолець страхі і падазронасць.

Пантыфік заклікаў, каб біскупы не шкадавалі часу на прыняцце, суправаджэнне і падтрымку сваіх святароў, на клопат пра іх. “Кеносіс Хрыста з’яўляецца вышэйшым выразам спагады Айца. Касцёл Хрыстовы ёсць Касцёлам спагады, і гэта пачынаецца дома. Пастыру заўсёды варта спытаць сябе: “Наколькі я цікаўлюся жыццём маіх святароў? Наколькі ўмею быць айцом, ці, можа, мяне задавальняе роля простага выканаўцы?”, - сказаў Пантыфік. “Важна, каб святар спаткаў айца, пастыра, у якім знайшоў бы адлюстраванне сябе, а не адміністратара, які робіць “агляд войскаў”, - дадаў ён.

“Беднасць з’яўляецца маці і сцяной”, - нагадаў Францішак словы св. Ігнацыя Лаёлы. “Сцяна і маці, што можа дапамагчы нам быць Касцёлам, які становіцца ўсё больш свабодным, таму што ў цэнтры знаходзіцца кеносіс яго Пана. Касцёл, які не жадае, каб яго сіла, - як сказаў арцыбіскуп Рамэра - была ў падтрымцы магутных ці палітыкі, але які высакародна вызваляецца, каб ісці, спадзеючыся выключна на сапраўдную сілу, народжаную ад абдымкаў Укрыжаванага”, - сказаў Папа. Беднасць бароніць сэрца пастыра ад спаўзання ў саступкі і кампрамісы, якія пазбаўляюць волі і мужнасці, якіх Пан патрабуе ад нас, дадаў ён.

Францішак заклікаў біскупаў даверыць сябе Маці Божай, каб бараніла сэрцы і дапамагала верна служыць целу свайго Сына.