Urbi et Orbi: Уваскрослы Хрыстус – маладосць Касцёла і свету

Прапануем поўны тэкст паслання Святога Айца

“Сёння Касцёл абнаўляе абвяшчэнне першых вучняў: “Езус уваскрос!”. І з вуснаў да вуснаў, з сэрца да сэрца разносіцца заклік да праслаўлення: “Аллелюя! ... Аллелюя!”. У гэту велікодную раніцу, якая з’яўляецца вечнай маладосцю Касцёла і ўсяго чалавецтва, прагну скіраваць да кожнага з вас першыя словы нядаўняй Апостальскай адгартацыі, асаблівым чынам прысвечанай моладзі.

“Хрыстус жыве. Ён – наша надзея і найцудоўнейшая маладосць гэтага свету. Усё, да чаго Ён дакранаецца, становіцца маладым, становіцца новым, напаўняецца жыццём. Таму, першыя словы, якія прагну скіраваць да кожнага маладога чалавека і да кожнага хрысціяніна, гучаць так: Ён – жыве і хоча, каб жыў ты! Ён – у табе, Ён – з табой і ніколі цябе не пакіне. Як бы моцна ты не аддаліўся, Уваскрослы побач з табой, кліча цябе і чакае цябе, каб распачаў спачатку. Калі адчуваеш сябе старым па прычыне смутку, крыўды, страхаў, сумневаў ці паразаў, Ён будзе побач з табой, каб зноў даць табе сілу і надзею” (Christus vivit, 1-2).

Дарагія браты і сёстры, гэта пасланне скіравана адначасова да кожнага чалавека і да свету. Уваскрасенне Хрыста – гэта пачатак новага жыцця для кожнага мужчыны і кожнай жанчыны, таму што сапраўднае абнаўленне заўсёды пачынаецца з сэрца, з сумлення. Але Пасха – гэта таксама пачатак новага свету, вызваленага з рабства граху і смерці: свету, канчаткова адкрытага на Божае Валадарства, Валадарства любові, міру і братэрства.

Хрыстус жыве і прабывае з намі. Ён паказвае святло свайго аблічча Увасрослага і не пакідае тых, хто перажывае выпрабаванні, пакуты і жалобу. Няхай Ён, Жывы, будзе надзеяй для ўмілаванага сірыйскага народа, ахвяры канфлікту, які працягваецца і пагражае тым, што будзем ўсё больш і больш панурымі, і нават абыякавымі. Але надышла хвіліна, каб аднавіць намаганні дзеля мірнага палітычнага рашэння, якое будзе адпавядаць справядлівым прагненням свабоды, міру і справядлівасці, якое здолее адказаць на гуманітарны крызіс і паспрыяе бяспечнаму вяртанню абяздоленых, а таксама тых, хто знайшоў прытулак у суседніх краінах, асабліва ў Ліване і Іарданіі.

Пасха заклікае нас скіраваць позірк на Блізкі Усход, раздзёрты няспыннымі падзеламі і напружанасцю. Няхай хрысціяне ў гэтым рэгіёне не перастаюць з цярплівай вытрываласцю сведчыць пра Уваскрослага Пана і перамогу жыцця над смерцю. Асаблівыя думкі скіроўваю да насельніцтва Емена, асабліва да дзяцей, змучаных голадам і вайной. Няхай пасхальнае святло асвеціць усіх кіраўнікоў і народы Блізкага Усходу, пачынаючы ад ізраільцян і палестынцаў, і падштурхне іх да cпынення шматлікіх пакут і імкнення да будучыні міру і стабільнасці.

Няхай зброя перастане абліваць крывёй Лівію, дзе на працягу апошніх тыдняў зноў пачалі гінуць бяззбройныя людзі і многія сем’і былі вымушаны пакінуць свае дамы. Заклікаю бакі канфлікту зрабіць выбар на карысць дыялогу, а не насілля, каб не дапусціць адкрыцця ран дзесяцігоддзя канфліктаў і палітычнай нестабільнасці.

Няхай Жывы Хрыстус адорыць сваім супакоем увесь дарагі афрыканскі кантынент, на якім дагэтуль распаўсюджаны грамадская напружанасць, канфлікты і нават гвалтоўныя формы экстрэмізму, якія нясуць небяспеку, разбурэнні і смерць, асабліва ў Буркіна-Фасо, Малі, Нігеры, Нігерыі і Камеруне. Мае думкі сягаюць таксама ў Судан, які перажывае перыяд палітычнай нестабільнасці. Жадаю, каб усе бакі мелі голас і кожны прыкладаў намаганні дзеля таго, каб краіна магла адшукаць свабоду, развіццё і дабрабыт, якіх прагне даўно.

Няхай Уваскослы Пан суправаджае намаганні, зробленыя грамадзянскімі і рэлігійнымі ўладамі ў Паўднёвым Судане, падтрыманыя плёнамі духоўных рэкалекцый, якія прайшлі некалькі дзён таму ў Ватыкане. Няхай у гісторыі гэтай краіны зможа адкрыцца новая старонка, у якой усе палітычныя, грамадскія і рэлігійныя сілы будуць актыўна садзейнічаць агульнаму дабру і прымірэнню народа.

Няхай у гэту Пасху знойдзе суцяшэнне насельніцтва ўсходніх рэгіёнаў Украіны, якое працягвае пакутаваць па прычыне канфлікту, які надалей трывае. Няхай Пан натхніць да гуманітарных ініцыятыў і тых, якія скіраваны на дасягненне трывалага міру.

Няхай радасць уваскрасення напоўніць сэрцы людзей, якія пакутуюць ад наступстваў складанай палітычнай і эканамічнай сітуацыі на амерыканскім кантыненце. Асаблівым чынам думаю пра народ Венесуэлы: пра вялікую колькасць людзей, якія, па прычыне крызісу, што працягваецца і паглыбляецца, пазбаўлены мінімальных умоў для годнага і бяспечнага жыцця. Няхай Пан дазволіць тым, хто нясе палітычную адказнасць, працаваць на карысць пераадолення сацыяльнай несправядлівасці, злоўжыванняў і насілля, і зрабіць канкрэтныя крокі, якія дазволяць перамагчы падзелы і даць насельніцтву патрэбную дапамогу.

Няхай уваскрослы Пан асвеціць намаганні, якія прыкладаюцца ў Нікарагуа, каб як мага хутчэй знайсці мірнае і ўзгодненае рашэнне на карысць усіх нікарагуанцаў.

Няхай перад абліччам шматлікіх пакут нашага часу, Пан жыцця не застане нас халоднымі і абыякавымі. Няхай зробіць нас будаўнікамі мастоў, а не муроў. Няхай Ён, Які дорыць нам свой супакой, спыніць грукат зброі, як у сітуацыях вайны, так і ў нашых гарадах, і натхніць лідэраў краін працаваць дзеля спынення гонкі ўзбраенняў і распаўсюджвання зброі, якое выклікае хваляванне, асабліва ў краінах, найбольш развітых эканамічна. Няхай Уваскрослы, Які расчыніў брамы магілы, адкрые нашы сэрцы на патрэбы тых, хто знаходзіцца ў нястачы, безабаронных, бедных, беспрацоўных, маргіналізаваных, хто стукае ў нашы дзверы ў пошуку хлеба, прытулку і прызнання сваёй годнасці.

Дарагія браты і сёстры, Хрыстус жыве! Ён – надзея і маладосць для кожнага з нас і для ўсяго свету. Дазволім Яму аднавіць нас! Шчаслівай Пасхі!”