Святы Айцец: вера – гэта адкрытасць, прастата і захапленне
Увечары 21 верасня 2019 г. Пантыфік ажыццявіў візіт у Альбана-Лацыяле, камуну на поўдні ад італьянскай сталіцы, дзе ўзначаліў урачыстую св. Імшу з нагоды гадавіны пасвячэння галоўнага алтара мясцовай катэдральнай базылікі св. Панкрата.
У гаміліі Папа засяродзіўся на нязменнай і вечнай любові і вернасці Бога да кожнага чалавека, нават да найбольшага грэшніка. Гэтую праўду, заўважыў Святы Айцец, пацвярджае гісторыя пра Закхея, да якога, праходзячы праз Ерыхон, завітаў Езус (Лк 19, 1-10).
, - падкрэсліў Папа.
Ён дадаў, што ў гадавіну катэдральнага касцёла, якую святкуюць вернікі Альбана, гэтае Евангелле павінна служыць напамінам пра тое, што “кожны касцёл, Касцёл з вялікай літары існуюць для таго, каб падтрымліваць жывой у сэрцах людзей памяць пра тое, што Бог іх любіць”.
Гісторыя Закхея робіць відавочным і тое, што Езус не толькі памятае, але і апярэджвае, бо пакуль мытнік намагаўся ўбачыць Езуса, Месія ўжо ўбачыў яго; раней, чым Закхей пачаў гаварыць, Езус сам звярнуўся да яго; перш, чым Закхей запрасіў да сябе, Езус пайшоў у яго дом.
, - сказаў Францішак.
Папа адзначыў, што кожная справа ў жыцці павінна пачынацца з міласэрнага позірку Езуса, інакш рызыкуем зрабіць сваю веру мірской, занадта складанай. Езусу ж патрэбны нашая адкрытасць і прастата, нашая здольнасць быць як дзеці – “простымі і захопленымі, поўнымі імкнення да Бога і любові да бліжняга”.
Нарэшце, з Евангелля вынікае, што Езус дазваляе кожнаму чалавеку адчуваць сябе як дома. “Сёння Мне трэба быць у тваім доме” (Лк 19, 5), - сказаў Ён Закхею, які адчуваў сябе чужым у сваім горадзе. Зведаўшы любоў Езуса, Закхей адчуў блізкасць да народу, сярод якога жыў, і “адчыніў дзверы бліжняму”, - заўважыў Пантыфік.
Па словах Папы, Пан жадае, каб Яго Касцёл быў найлепшым домам, “гасцінным шатром, дзе б кожны чалавек, вандроўнік жыцця, мог Яго сустрэць”.
На заканчэнне гаміліі Францішак пажадаў вернікам Альбана, каб іх катэдра была месцам, дзе б кожны адчуваў, што Пан пра яго памятае, апераджае яго сваёй міласэрнасцю і прымае як дома, з тым каб у Касцёле адбывалася найпрыгажэйшая рэч: радасць па прычыне таго, што ў жыццё прыйшло збаўленне.