Папскае пасланне міру: дыялог, згода, экалагічнае навяртанне
“Наша чалавечая супольнасць мае ў памяці і целе прыкметы войнаў і канфліктаў, якія наступалі адзін за адным з усё большымі магчымасцямі разбурэння (...). Кожная вайна становіцца братазабойствам, якое разбурае сам праект братэрства, упісаны ў пакліканне чалавечай сям’і”, - напісаў Папа.
Святы Айцец заўважыў, што “вайна часта пачынаецца з нецярпімасці да іншасці, што стварае жаданне валодаць і жаданне кіраваць”, яна “нараджаецца ў сэрцы чалавека ад эгаізму, гонару, нянавісці”. “Вайна распальваецца дэфармацыяй адносін, гегеманісцкімі амбіцыямі, злоўжываннем уладай, страхам перад іншымі і розніцай, якая разглядаецца як перашкода”, - заўважыў ён.
Францішка нагадаў сваю думку, агучаную падчас нядаўняга падарожжа ў Японію: “не можна разлічваць на захаванне стабільнасці ў свеце праз страх знішчэння, у вельмі нестабільнай раўнавазе, падвешанай на мяжы ядзернай бездані і зачыненай у сценах абыякавасці, дзе прымаюцца сацыяльна-эканамічныя рашэнні, якія адкрываюць шлях да драмы непрыняцця чалавека і стварэння, замест клопату адно пра аднаго”.
У Будаванні міру, на думку Папы, “перш за ўсё варта звярнуцца да маральнай сумленнасці і асабістай і палітычнай волі”. “Свет мае патрэбу не ў пустых словах, але ў перакананых сведках, будаўніках міру, адкрытых да дыялогу, без выключэння і маніпуляцый”, а мірны працэс – “гэта цярплівая праца па пошуку праўды і справядлівасці”, - звярнуў увагу ён.
“Ніколі не будзе сапраўднага міру, пакуль мы не зможам пабудаваць больш справядлівую эканамічную сістэму”, - падкрэсліў Пантыфік. Ён спаслаўся на думку Бэнэдыкта XVI, які ў энцыкліцы Caritas in veritate напісаў: “Пераадоленне недаразвіцця патрабуе працы не толькі над паляпшэннем трансакцый, якія абапіраюцца на абмене, не толькі над перамяшчэннем апякунчых структур грамадскага характару, але перадусім над паступовым прыняццем, у сусветным кантэксце, форм эканамічнай дзейнасці, якая адзначаецца бескарыслівасцю і еднасцю” (п. 39).
, - адзначыў Францішак.
“На фоне наступстваў нашай варожасці да іншых людзей, непавагі да агульнага дома і эксплуатацыі прыродных рэсурсаў – успрыманых у якасці карыснай прылады для выключна кароткатэрміновага прыбытку, без павагі да мясцовых супольнасцей, агульнага дабра і дабра прыроды – нам патрэбна экалагічнае навяртанне”, - дадаў ён.
Святы Айцец патлумачыў, што ўзгаданую форму навяртання трэба разумець “як трансфармацыю адносін, якія падтрымліваем з нашымі сёстрамі і братамі, з іншымі жывымі істотамі, са стварэннем у яго надзвычай багатай разнастайнасці, з Створцам, Які з’яўляецца крыніцай усяго жыцця”. А для хрысціяніна гэта звязана “з развіццём усіх вынікаў сустрэчы з Езусам у адносінах з акружаючым светам”.
Пантыфік перакананы, што на шляху прымірэння “гаворка ідзе пра веру ў магчымасць міру, веру ў тое, што іншы чалавек – як і мы – патрэбуе міру”.
“Часта крыніцай канфлікту з’яўляецца страх. Менавіта таму важна выйсці за рамкі нашых чалавечых страхаў, усведамляючы сябе патрэбнымі дзецьмі, перад абліччам Таго, хто любіць нас і чакае нас, як і Айцец блуднага сына (...). Для вучняў Хрыста гэты шлях таксама падтрымліваецца сакрамэнтам прымірэння, дадзеным Панам для прабачэння грахоў ахрышчаных”, - напісаў Папа.
“Няхай кожны чалавек, які прыходзіць у гэты свет, спазнае мірнае жыццё і ў поўнай меры рэалізуе абяцанне любові і жыцця, якое нясе ў сабе”, - завяршыў сваё пасланне на Сусветны дзень міру Францішак.
