Пантыфік: гомасексуалізм – гэта не злачынства
Аляксандр Панчанка – Vatican News
Пантыфік нагадаў, што ў 2008 годзе Святы Пасад выступіў з заявай, у якой заахвоціў пазбягаць “усялякай несправядлівай дыскрымінацыі ў дачыненні да гомасексуалістаў”, а таксама заклікаў краіны “адмовіцца ад крымінальных санкцый супраць іх”. “Мы ўсе дзеці Божыя, і Бог любіць нас такімі, якія мы ёсць, і за моц, з якой кожны з нас змагаецца за сваю годнасць”, - сказаў Францішак.
Папа звярнуў увагу на тое, што “гомасексуалізм – гэта не злачынства”, хоць у многіх краінах за яго прадугледжана крымінальная адказнасць, а ў некаторых нават смяротнае пакаранне. Хтосьці можа запярэчыць, і сказаць, што “гэта грэх”, - дадаў ён, заклікаючы, аднак, “адрозніваць грэх ад злачынства”. Святы Айцец удакладніў, што “грахом таксама з’яўляецца адсутнасць любові да бліжняга”.
Пантыфік спаслаўся на Катэхізіс Каталіцкага Касцёла, у якім гаворыцца, што людзей з гомасексуальнымі схільнасцямі трэба прымаць, а не маргіналізаваць. “Ніхто не павінен падвяргацца дыскрымінацыі”, - сцвердзіў ён, дадаючы, што гэта тычыцца не толькі гомасексуалістаў.
Катэхізіс кажа, што “абапіраючыся на Святое Пісанне, якое прадстаўляе гомасексуальныя дзеянні як цяжкую форму распусты, Святая Традыцыя нязменна аб’яўляе гомасексуальныя акты безумоўна беззаконнымі. Яны супярэчаць прыроднаму закону, пазбаўляюць палавы акт яго функцыі даравання жыцця. Яны не выцякаюць з сапраўднай эмацыйнай і сексуальнай узаемадапаўняльнасці і ў якім разе яны не могуць быць адобраны” (ККК 2357).
У той жа час падкрэсліваецца, што “даволі значная колькасць мужчын і жанчын маюць прыроджаную тэндэнцыю да гомасексуалізму. Гэтыя людзі не зрабілі свядомага выбару на карысць гомасексуалізму; для большасці з іх гэты стан з’яўляецца цяжкім выпрабаваннем. Да іх трэба ставіцца з павагай, спачуваннем і тактоўнасцю. Трэба пазбягаць у адносінах да іх усякіх праяваў несправядлівай дыскрымінацыі” (ККК 2358).
Адзначаецца, што “людзі, схільныя да гомасексуалізму, пакліканы да цнатлівасці. Дзякуючы дабрадзейнасці самавалодання, што выхоўвае ўнутраную свабоду, часам з дапамогай бескарыслівага сяброўства, малітвы і ласкі сакрамантаў гэтыя людзі могуць і павінны паступова і рашуча набліжацца да хрысціянскай дасканаласці” (ККК 2359).
