Папа: вера – гэта не опіум для народа, а сустрэча і служэнне

Марыя Валодзіна - Vatican News

На старонках аўтабіяграфіі Пантыфік распавядае пра сваё жыццё, даючы сведчанне веры і надзеі.

Дзяцінства ў шматэтнічным квартале Буэнас-Айрэса

Францішак вырас у Флорэсе – шматкультурным раёне Буйнас-Айрэса, які ён называе “шматэтнічным, шматканфесійным і шматкультурным мікракосмам”, дзе адрозненні былі нормай, а павага – асновай жыцця. Тут будучы Папа меў сяброў розных рэлігій: католікаў, яўрэяў і мусульман.

Сучасныя магдалены

Папа згадвае, як яшчэ ў дзяцінстве ў аргенцінскіх прыгарадах сутыкаўся з цёмным бокам жыцця: быў знаёмы з жанчынамі, якія займаліся прастытуцыяй. Стаўшы біскупам, падчас Імшы ён ізноў сустрэў некаторых з гэтых жанчын, якія тым часам змянілі жыццё. Адна з іх, Парота, распавяла, што пачала клапаціцца пра старых, за якімі няма каму даглядаць. Францішак назваў яе “сучаснай Магдаленай” і распавёў, што яна патэлефанавала яму з шпіталя незадоўга да смерці, каб атрымаць апошняе намашчэнне і камунію. “Мытнікі і распусніцы праходзяць перад намі ў Валадарства Божае (пар. Мц 21,31)”, - нагадаў Папа, дадаючы, што “нават цяпер, у дзень смерці жанчыны, не забывае маліцца за яе”.

Місія на перыферыі

Францішак распавядае пра сваё сяброўства з ксяндзом Хасэ дэ Паала, вядомым як айцец Пепе, які працаваў сярод бедных у прыгарадах, дзе дзяржава адсутнічала цягам сарака гадоў і дзе распаўсюджана бедства наркаманіі. Папа нагадвае, што Касцёл павінен ставіць перыферыю, дзе жывуць і сведчаць аб Евангеллі такія святары, як айцец Пепе, у цэнтр сваёй дзейнасці.

Рэлігія – не опіум для народа

Святы Айцец падкрэсліў, што рэлігія – гэта не опіум для народа, а вера, а таксама пастырскае і грамадзянскае служэнне, якія могуць змяняць жыццё людзей, нягледзячы на велізарныя цяжкасці. “Кожнае служэнне – гэта заўсёды сустрэча, і мы можам шмат чаму навучыцца ў бедных", - піша Францішак.

Візіт у Ірак і раны вайны

Папа ўзгадвае свой візіт у Ірак у сакавіку 2021 года, асабліва ў Масул, які стаў сімвалам разбурэння і нянавісці. "Адзін з найстарэйшых гарадоў свету, з багатай гісторыяй і традыцыямі, у якім існавалі розныя цывілізацыі, які быў сімвалам мірнага суіснавання розных культур: арабаў, курдаў, армян, туркменаў, хрысціян, сірыйцаў. Пасля трох гадоў акупацыі Ісламскай дзяржавай, якая зрабіла яго сваім аплотам, ён паўстаў перад маімі вачыма ў руінах”. Папа назваў разбурэнні, якія ён пабачыў з верталёта, “рэнтгенаўскім здымкам нянавісці”. Нягледзячы на цяжкасці пандэміі і пагрозы тэрактаў, Францішак адправіўся ў падарожжа, бо лічыў важным наведаць радзіму Абрагама, продка яўрэяў, хрысціян і мусульман.

Сустрэча з аяталой Аль-Сістані

Адным з самых светлых момантаў таго падарожжа стала сустрэча з айяталой Алі Аль-Сістані. Гэта была сустрэча, якую "Святы Пасад рыхтаваў дзесяцігоддзямі". Яна праходзіла ў цёплай атмасферы ў доме Аль-Сістані. Такі ветлівы жэст гасціннасці “азначае сяброўства, прыналежнасць да адной сям'і”, - напісаў Папа. Рэлігійныя лідары разам заклікалі сусветныя дзяржавы “адмовіцца ад мовы вайны і надаць перавагу розуму і мудрасці”. У якасці каштоўнага падарунка Папа захаваў словы Аль-Сістані: “Людзі альбо браты па рэлігіі, альбо роўныя па стварэнні”.

Акрамя аўтабіяграфіі Спадзявайся, пра жыццё і светапогляд Францішка можна будзе даведацца з фільма, які будзе зняты на аснове кнігі Life. Мая гісторыя ў Гісторыі, якую Папа напісаў разам з журналістам Фабіа Маркезэ Рагонам. Яна была апублікаваная ў сакавіку 2024 года выдавецтвам HaperCollins.