«Համագործակցութիւն եկեղեցւոյ կեանքէն ներս» Հայր Գէորգ Եպիս Ասատուրեան
Եկեղեցւոյ ընկերային ուսուցման սկզբունքներուն մէջ, համագործակցութիւնը հիմնական տեղ կը գրաւէ: Եթէ ուշադրութեամբ վերլուծենք Եկեղեցւոյ ընկերային զանազան շրջաբերականները, պիտի անդրադառնայինք որ համագործակցութիւնը նախ եւ առաջ արժէք մըն է : Արժէք մը, զոր կը շնորհենք ե՛ւ անհատներուն եւ հասարակութիւններուն, որոնք մեզ կը միացնեն : Ան կը կազմէ, ըստ Յովհաննէս Պօղոս Բ. Սրբազան Քահանայապետին «հաստատ եւ անսակարկ որոշումը, աշխատելու յանուն մարդկային բարիքին, այսինքն՝ իւրաքանչիւր անհատին եւ համայն մարդկութեան, որովհետեւ իրապէս մենք պատասխանատու ենք բոլորին»:
Համագործակցութիւնը նաեւ գործնական աշխատանք է, որ արժէքը կամ առաքինութիւնը շօշափելի արարքներու կը վերածէ: Այլ խօսքով գործակցիլ կը նշանակէ բաժնեկից դառնալ, օժանդակել, ընկերակցիլ, նեցուկ կանգնիլ, ընդունիլ, հոգատարութիւն ընել, խնամել, մտահոգուիլ, զոհուիլ, եւ այլն:
Ոչ ոք կրնայ առանձին ապրիլ եւ անտեսել հասարակութիւնը : Որովհետեւ, պատկանելիութիւնը ընկերային զանազան շրջանակներուն, ըլլան անոնք ընտանիք կամ որեւիցէ շրջանակ, ոչ միայն նիւթական վերապրումի սկզբունքը կը կազմէ, այլեւ մեր ինքնութիւնը մեր մտաւորական աճումը եւ մեր զգացականին հաւասարակշռութիւնը:
Չենք կրնար բաժնել համագործակցութիւնը աւետարանչութենէն, որովհետեւ աւետարանչութիւնը կ'ենթադրէ շօշափելի մասնակցութիւն մարդոց կեանքին, այսինքն՝ այն բոլոր մարդոց որոնք հոգեկան կամ մարմնական դժբախտութիւն ունին: Հետեւաբար, այն ինչ որ կրնայ մարդիկը ընկերութիւններուն մօտեցնել ներկայ աշխարհին մէջ, ուր այնքան ներդաշնակ է եւ միեւնոյն ատեն շատ բաժնուած, աւետարանչութեան մաս կը կազմէ։ Արդարութեան հաշտութեան եւ ներողամտութեան փնտռտուքը, ինչպէս նաեւ ցեղապաշտութեան գերազանցումը մաս կը կազմեն եղբայրութեան, որ իր աղբիւրը կը գտնէ Աստուծոյ Հօր մէջ :
Համագործակցութիւն բառը, առաջին անգամ քրիստոնէական բարբառին մէջ մուտք գործեց Յովհաննէս Պօղոս Բ. Սրբազան Քահանայապետին օրով : Անոր ընկերային շրջաբերականներուն մէջ, համագործակցութիւն բառը բազմաթիւ կերպերով գործածուած են: Ըստ իրեն, ան պէտք է ըլլայ բոլորին համար, այսինքն՝ պէտք չէ սահմանափակուի միայն Քրիստոնեայ կրօնքով, անոր ցեղով դասակարգերով ու շրջանակներով, որովհետեւ բոլոր մարդկութիւնը հաւասարապէս սիրուած է Աստուծմէ:
Նմանապէս, Յովհաննէս Պօղոսին համար, համագործակցութիւնը կը հասնի մինչեւ ներողամտութիւն եւ հաշտութիւն: Սակայն, երբ մէկու մը ներողութիւնը կը խնդրենք նախատելէն ետք, ասիկա կը նշանակէ որ կ'ուզենք մեր կեցուածքը փոխել իրեն հանդէպ, այլ խօսքով՝ դարձի գալ: Արդ, համագործակցութեան պարտականութիւնը կը դառնայ կոչ մը հաշտութեան եւ ներգործութեան: Այն ատեն, բոլոր մեքենայութիւնները, որոնք մարդս կը նուաստացնեն արմատախիլ կ'ըլլան:
Ահաւասիկ ուրեմն համագործակցութեան սկզբունքը: Համագործակցութեան պարտականութիւնը մէկ խօսքով սիրոյ եւ ողորմութեան արտայայտութիւն է կարիքաւորներուն հանդէպ:
Որովհետեւ, ինչպէս կ'ըսէ Յովհաննէս Պօղոս Քահանայապետը «փոխադարձ սիրով եւ յատկապէս պաղատանքով է, որ մենք կարիքաւորներուն ցոյց կու տանք որ մենք Յիսուսի իսկական առաքեալներն ենք»:
Եկէք ուրեմն աւելի գիտակցինք ներկայ աշխարհին մարտահրաւէրներուն եւ գրաւականներուն եւ աւելի յանձնառու ըլլանք արդարութեան եւ համագործակցութեան :
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ
