Կարդինալ Աղաճանեան եւ Կարեկցութեան Հոգին. Գերյարգելի Գէորգ վրդ. Զապարեանի մտորումներէն
Մեր առօրէական կեանքի ընթացքին, մեզի տրամադրուած ժամանակն ու չափանիշները, անտարակոյս, բաւարար չըլլան անդրադառնալու «Ծառայ Աստուծոյ» Գրիգոր-Պետրոս ԺԵ Աղաճանեան Կարդինալի պարգեւընկալ տիպարին ու վերստին արծարծելու անոր մաքրակրօն յիշատակը:
Մտորումներս զիս կը տանին դէպի Հռոմ, Լեւոնեան Քահանայապետական Վարժարանը, որու յարկին ներքեւ անոր հետ հինգ տարի ապրած ըլլալով (1966-1971), անգնահատելի շնորհք եւ օրհնութիւն եղած է ժառանգաւորներուս համար:
Անոր ներկայութիւնը համակ նշողում մըն էր սրբութեան, բարութեան, հեզութեան, խոնարհութեան եւ հայրական գորովանքի:
Կարելի է բովանդակ էջեր լեցնել պատմելու եւ ստորագծելու համար այն հայրական կարեկցութիւնը, որ կը կազմէր ամբողջ մեծութիւնը անոր անձին:
Իմ ներաշխարհիս բազում օրինակներէն պիտի բաւարարուիմ լոկ հետեւեալ դրուագը մատնանշելով, որ մանրանկարի մը հանգոյն կը շարունակէ իմ քահանայական կեանքս լուսազարդել:
1969-ին, որոշեցի իմաստասիրական եւ աստուածաբանական ուսումներս կասեցնել ու վերադառնալ Հալէպ՝ իմ ծննդավայրս, սատար կանգնելու ընտանիքիս տնտեսական դժուարութիւններուն:
Եւ որոշումս հաղորդեցի Վարժարանիս Մեծաւոր Հօր՝ լուսահոգի Ներսէս Սեթեան Գերապայծառին:
Իրօք, ծնողներս ծրագրած էին Վենեզուէլա գաղթել՝ միանալու համար կրտսեր եղբօրս, որ արդէն հոն կը գտնուէր: Մինչ իրենց տունը վաճառելէ ետք՝ կը պատրաստուէին ճամբորդելու, յանկարծ փոքր եղբայրս ծանրապէս կը հիւանդանայ: Ճամբորդութիւնը կը մոռցուի եւ դարմանումի հրամայականները դիմագրաւելու համար հօրենական բոլոր ունեցուածքը կը սպառի. ընտանիքի մը համար, որ մինչեւ այն ատեն բարօր եւ անկարօտ կեանքի մը երախայրիքը կը վայելէր:
Մեծաւոր Գերապայծառէն որոշումիս լուրը իմանալէ ետք, Աղաճանեան Հոգեւոր Տէրը զիս իր յարկաբաժինը հրաւիրեց: Հայրաբար ունկնդրելէ ետք՝ զիս քաջալերեց, մխիթարեց եւ խնդրեց, որ որոշումս ետ առնեմ. քահանայական վսեմ կոչումս դրուատեց գերազանց խօսքերով ու յարեց. «Աղօթէ' ու վստահէ' Աստուծոյ Նախախնամութեան»:
Յաջորդ օրը, Սեթեան Գերապայծառէն իմացայ, որ Կարդինալ Աղաճանեան համապարփակ ներդրում մը կատարած է Հալէպի Հայ կաթողիկէ Առաջնորդին՝ ի նպաստ իմ ընտանիքիս:
Աստուծոյ նախախնամութիւնն էր, որ կը յայտնուէր Կարդինալ Աղաճանեանի միջնորդութեամբ. ու ես ամենայն անդորրութեամբ կարողացայ,
-Շարունակել իմ ուսումներս,
-Անոր ձեռքով ընկալել կիսասարկաւագութեան աստիճանը,
-Ու քալել մինչեւ խորանը իմ քահանայական ձեռնադրութեանս:
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ
