Ֆրանչիսկոս Պապ. «Թող` որ անոնք որոնք իրենց կեանքը կը վտանգեն Աւետարանին համար, վարակեն Եկեղեցին»

““Այս ամիս կ՝ուզեմ ձեզի պատմել պատմութիւն մը, որ եկեղեցւոյ այսօրուան արտացոլումն է։ Անիկայ քիչ ճանչցուած հաւատքի վկայութեան պատմութիւն է։ Մինչ Լեզւոս կղզիին մէջ փախստականներուն ճամբարը կ՝այցելէի, մարդ մը ինծի ըսաւ. «Հայր, ես իսլամ եմ։ Իմ կինս քրիստոնեայ էր։ Մեր երկիրը ահաբեկիչներ եկան մեզի նայեցան ու հարցուցին մեր կրօնքի մասին։ Անոնք իմ կինս տեսան խաչով եւ անոր ըսին որ գետին նետէ զայն։ Ինք չըրաւ այս մէկը եւ զինք մորթեցին աչքերուս առջեւ»։ Ճիշտ այս պատահեցաւ։ Ես գիտեմ որ Ան ոխ չէր պահեր։ Կեդրոնացած էր իր կնոջ սիրոյ օրինակին վրայ, սէր Քրիստոսին որ զայն մղեց ընդունելու այդ մէկը եւ հաւատարիմ մնալու անոր մինեչւ մահ։ Եղբայրներ եւ քոյրեր` մեր միջեւ միշտ ալ նահատակներ պիտի ըլլան։ Աիկայ նշանն է` որ մենք կը գտնուինք շիտակ ճամբուն վրայ։ Մասնագէտ մը մը ինծի ըսաւ, որ այսօր աւելի շատ նահատակներ կան քան քրիստոնէութեան սկիզբը։ Նահատակներուն քաջութիւնը, մարտիրոսներուն վկայութիւնը, բոլորիս համար օրհնութիւն է ։ Աղօթենք, որպէսզի անոնք, որոնք աշխարհի տարբեր վայրերուն մէջ իրենց կեանքը կը վտանգեն Աւետարանին համար, վարակեն Եկեղեցին իրենց քաջութեամբ եւ իրենց միսիոներական սեփական մղումով։ Բաց ըլլալով մարտիրոսութեան շնորհքին։”