Հայկական ժողովրդական երգեր. «Մըր տան իտեև» պարերգը

Այսօր ներկայացնում ենք Շատախի հայութիւնից աւանդուած «Մըր տան իտեև» պարերգը։ Սա, հաւանաբար իրար դրացի, մանկութիւնից իրար հետ մտերիմ երիտասարդ տղայի և աղջկայ զուգերգ է, որտեղ նրանք զրուցում են միմեանց հետ՝ իրենց առօրեայում տեղի ունեցածի և իրենց կենցաղի մասին: Երգը մեր առջև պատկերում է գեղեցիկ գիւղական մի տեսարան. կորնկանի արտի առջև գտնւում է գիւղի տներից մէկը, հենց այն, որտեղ ապրում է տղան: Մօտակայքում, չգիտենք՝ քաղցի՞ց, թէ՞ մի ուրիշ բանի պակասութիւնից, խրխնջում են ձիերը, և աղջիկը առաջարկում է՝ լուր տանել տեգերկնկան, թող նա ձեռքը զարկի ծնկանը, որ մոռացել է խնամել կենդանիներին և անհանգիստ շարժումով մատների մէջ խաղացնի ձեռքի մարջանը:

Յաջորդ քառատողում հնչում են պատմական Հայաստանի լեռների անուններ, որոնցով կարող ենք կողմնորոշուել, թէ յատկապէս որտեղ է ծնուել այս երգը: Տղան ու աղջիկը ասում են, որ գարի են ցանել Առնոսասարի և Արտոս լեռան հողերում, իսկ այս լեռները գտնւում են Հայկական Տավրոս լեռնային համակարգում, Շատախ և Մոկս գաւառների սահմանագծին, Վանա լճից հարաւ, իրար դէմ և ունեն գրեթէ նոյն բարձրութիւնը՝ շուրջ 3550 մետր: Վերջում հարևան տղան ու աղջիկը երգում են, որ իրենց արտերից գարին հնձելու են, տանելու և փոխանակելու են խնձորի հետ, որն էլ ամեն մեկն ուղարկելու է իր յարին՝ այսինքն միմեանց:

Պարերգը ներկայացուած է «Շողակն» համոյթի կատարմամբ։ Մենակատարներ՝ Յասմիկ Հարութիւնեան եւ Ալեքսան Հարութիւնեան։