Włochy: pogrzeb misjonarki zamordowanej w Haiti

„W studentach, w młodzieży, w ubogich i we wszystkich osobach, które ją poznały pozostawia ogromną pustkę, ale też i pewność, że była osobą, która dojrzała do nieba. W tym sensie, że jej sposób życia, zawsze i tylko dla Jezusa i Ewangelii, to najsilniejsze wspomnienie, jakie po sobie pozostawiła. Dla nas wszystkich była płomieniem Ewangelii. Trudno ocenić, jak wielki wpływ miał człowiek tak głęboko zakorzeniony w Ewangelii i żyjący w prostocie najmniejszych. (…) Wiemy, że cała haitańska stolica jest opanowana przez te bandy przestępcze. I co znamienne, jesteśmy jednym z najbiedniejszych państw Ameryki, a przy tym importujemy lub otrzymujemy tak wiele broni i amunicji z różnych stron świata. Jakby ubodzy bardziej potrzebowali broni, narkotyków, niż tego, co mogłoby pomóc im w rozwoju. Młodym, którzy pytają mnie, co teraz robić, odpowiadam: musimy kochać i wyzbyć się nienawiści, żyć w prawdzie, dopóki nas nie zabiją. Bo mogą nas zabić w każdej chwili. Wciąż słyszymy wystrzały i nigdy nie wiesz, skąd może przylecieć kula. Wiemy, że w każdej chwili możemy zostać postrzeleni, lecz staramy się, by śmierć zastała nas gotowych, bo robimy to, co mamy robić i jesteśmy tym, kim mamy być: świadkami, a zatem męczennikami. Świadkami prawdy i miłości, aż do końca.“