Ukraińska młodzież wróciła po ŚDM; teraz chcą świadczyć o tym doświadczeniu

„Dla mnie Taizé jest niesamowitym miejscem i bardzo lubię do niego wracać. Dlatego chciałem, żeby młodzież, z którą jestem na pielgrzymce, również miała okazję odwiedzić tę wspólnotę. I muszę powiedzieć, że w przeważającej większości młodzi byli pod ogromnym wrażeniem ze względu na atmosferę tego miejsca, atmosferę modlitwy. Byliśmy tam bardzo krótko, niepełny dzień, ale młodzież już chce w następnym roku pojechać na cały tydzień, żeby rzeczywiście cieszyć się obecnością w tym szczególnym miejscu. Mamy więc nadzieję, że jeszcze tam wrócimy. Czas, który spędziliśmy w pielgrzymce do Lizbony, potem na ŚDM i teraz w drodze z powrotem, był bardzo szczególny. Towarzyszy nam też zmęczenie, bo te dni były bardzo nasycone różnymi przeżyciami, również duchowymi. Jednak młodzież, pomimo zmęczenia, jest ogromnie zadowolona. Tym bardziej chcemy powrócić do domu, nie tylko po to, żeby odpocząć, ale też żeby świadczyć i opowiadać młodzieży w naszych parafiach, wspólnotach o naszych przeżyciach, których doświadczyliśmy właśnie w Lizbonie. Bo czasami, śledząc różne przekazy medialne, mam wrażenie, że byłem na zupełnie innym spotkaniu. Chcemy więc mówić o tych dobrych, pozytywnych sprawach, jakich doznaliśmy. Pragniemy o tym świadczyć. Myślę, iż to jest takie zadanie dla młodzieży na najbliższy czas, najbliższe tygodnie, aby wśród swoich przyjaciół, młodych ludzi, nie tylko wierzących, katolików, ale również ludzi innych wyznań, świadczyli o tym, czego doświadczyli właśnie w Lizbonie w czasie ŚDM.“

„Zrobiła na mnie wrażenie liczba ludzi z różnych krajów, z Włoch, Hiszpanii… Bardzo podobały mi się te wszystkie nowe spotkania i było bardzo miło spędzać czas na Światowych Dniach Młodzieży. Najbardziej spodobało mi się nocne czuwanie: to jak młodzież z całego świata modliła się wspólnie z Papieżem. Bardzo przyjemna atmosfera, w sercu mogłam czuć pokój. Nie jest mi smutno wracać do Ukrainy, bo bardzo długo nie byłam w domu, a mieszkam teraz w Polsce. Tęsknię za swoim domem, swoim krajem. Nie jestem jednak przyzwyczajona do tego, że mamy bardzo często alarmy.“