Ukraiński ksiądz: wojna przyszła do każdego i jesteśmy bardziej odpowiedzialni

„Dziś na Ukrainie praktycznie nie ma ludzi, do których wojna nie zawitała. Np. główna księgowa Patriarszej Fundacji Mądra Sprawa, p. Olena. Jej mąż, Mykoła, żołnierz z Krymu, zginął w tej wojnie. Niedawno urodziła chłopca, też Mykołę. Jego ojciec nigdy nie zobaczył swojego drugiego dziecka (…). I ta pani zaraz pytała mnie: «Ojcze, mogę nie przestawać pracować?». Następnego dnia po tym, jak pochowaliśmy jej męża, p. Olena już pracowała. Następnego dnia po tym, jak urodziła małego Mykołę, już znowu pracowała. Mówiła: «nie mogę nie pracować, muszę pracować». Dodawała: «patrzę, jaką świetną robotę wykonujemy dla naszych ludzi (…). Widzę, że śmierć mojego Mykoły nie poszła na marne» – opowiada duchowny. – A tak jest u prawie każdego z naszych pracowników (…): wojna przyszła do nas wszystkich. I widzimy to też, kiedy odwiedzamy ludzi. Oto jeden bardzo wymowny przypadek: gdy Chersoń pozostawał pod okupacją, pewna kobieta, otrzymawszy w Odessie paczkę z żywnością, wskazała: «sama jestem rolniczką. Karmiłam ludzi, miałam biznes, gospodarstwo (…). A dziś stoję w kolejce po paczkę, która ma mnie wyżywić przez dwa tygodnie». Czyli ten «wyzwoliciel», «ruski mir», jak on sam siebie nazywa, wkradł się do ludzi żyjących normalnie, będących wtedy jeszcze w stanie kogoś wesprzeć, i dziś oni znajdują się na wygnaniu. Ale dziękować Bogu, ponieważ trafili do osób, które im pomagają, dzielą się z nimi, obdarowują ich.“

„Można dużo mówić o tych bólach i ich historiach. Utrwalamy te opowieści, ponieważ każda osoba jest wielką historią. Ale ważne pozostaje, aby postawić coś obok tych wydarzeń (…). Ja jestem wierzącym księdzem. I kiedy mówimy o Jezusie Chrystusie, o Jego śmierci, cierpieniu, które znosił… Co nadało sens wszystkim torturom, przez jakie przeszedł? Zmartwychwstanie. Gdyby nie było zmartwychwstania, nie miałoby to sensu – mówi Radiu Watykańskiemu ks. Jaworski. – My dzisiaj, jako naród ukraiński, cierpimy, zabijają nas, krzyżują… Co nadaje sens? Pewna transformacja, zmiana. Mamy stać się inni. I widać to już po tym, jak bardzo jesteśmy zjednoczeni, po naszej solidarności, wzajemnym wsparciu. Zdarzają się jakieś smutne wiadomości, przypadki braku tego, ale nie ma tu już mowy o bezwzględnej większości. Bezwzględna większość jest dziś odpowiedzialna. Więc obecnie już widać, iż to zupełnie inny naród: to naród silny, skropiony krwią. On nie może pójść inną drogą, bo nie potrafiłby spojrzeć w oczy tym matkom, żonom, dzieciom. One muszą móc powiedzieć: «tak, mój syn umarł, ale rozumiem, dlaczego: by to był dziś inny kraj». I oto nasze zadanie. Również Kościoła, jako moralnego głosu ukraińskiego społeczeństwa, który musi się jasno wypowiadać i pracować nad swoją rolą. Podobnie też inne instytucje, abyśmy wyszli z obecnej wojny jako inny kraj.“