Pożegnano bp Ryszarda Karpińskiego, wieloletniego pracownika Watykanu

Vatican News

Osoby, które go znają często wskazują, że bp Ryszard Karpiński był wyjątkowym człowiekiem, lubiącym ludzi i kochającym Boga. Ukochał Kościół w wymiarze powszechnym i lokalnym, w swoich niesamowitych homiliach przybliżał nauczanie papieskie, dzielił się swoimi doświadczeniami, wrażeniami i wspomnieniami z licznych podróży po świecie, ale i przypominał historię tę lokalną, o wioskach archidiecezji lubelskiej. Miał naturę gawędziarza i mówił przepiękną polszczyzną, słuchało się go zawsze z wielką uwagą i przyjemnością. 

Jego życie było związane z Rzymem i Stolicą Apostolską m.in. poprzez studia w Wiecznym Mieście. Jak podkreślił abp Józef Michalik w homilii podczas Mszy pogrzebowej ks. Ryszard był „absolwentem najtrudniejszej papieskiej uczelni – Biblicum”. Znał języki starożytne i władał biegle językami nowożytnymi. Uzyskał doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu – Angelicum. Czas jego studiów w latach 60-tych przypadł na okres Soboru Watykańskiego II. Tym doświadczeniem dzielił się po powrocie do kraju na krótki okres przed rozpoczęciem posługi w Stolicy Apostolskiej, gdzie pracował w Papieskiej Komisji ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących w latach 1971–1985. Towarzyszył Polakom na emigracji pomagając im często w dramatycznych sytuacjach. 

To doświadczenie zapewne przyczyniło się do wybrania hasła zawołania biskupiego: „Viatoribus fer auxilium” (nieś pomoc ludziom w drodze). Troska o Polonię stała się sercem jego posługi biskupiej. Pełnił w latach 1988–1993 funkcję Konsultora Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migracji i Podróżujących, w latach 1988-1998 był Przewodniczącym Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego KEP, następnie w latach 1990-1999 – pracował w ramach IX Komisji „Misji i Emigracji” II Polskiego Synodu Plenarnego, a w latach 1991-2002 – był Przewodniczącym Zespołu ds. Pomocy Katolikom na Wschodzie. Troszczył się o pomoc materialną i duchową dla katolików na terenach byłego ZSRR. 

Był niestrudzonym pielgrzymem po świecie. Jako biskup odbył 176 podróży zagranicznych docierając na każdy kontynent. Spotykał się tam zawsze z Polonią 

Promował media katolickie. W czasie rzymskiego pobytu był współpracownikiem Radia Watykańskiego oraz L’Osservatore Romano. Przybliżał pracę wielu sióstr zakonnych. Z Wiecznego Miasta pisał listy do przyjaciół i diecezjan, w których przybliżał pracę Ojca Świętego, czas wyboru Jana Pawła I, a następnie Jana Pawła II. Dziś te teksty są niesamowitą kopalnią wiedzy. 

W 1985 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczymi lubelskim, był też proboszczem katedry. Jego staraniem obraz Matki Bożej Płaczącej z Lubelskiej katedry, stanowiący kopię ikony Matki Bożej Częstochowskiej został ukoronowany. Obecny proboszcz archikatedry lubelskiej, ks. Krzysztof Kwiatkowski podziękował zmarłemu bp Karpińskiemu za starania, aby w programie pobytu Jana Pawła II w Lublinie w 1987 roku znalazła się katedra i modlitwa przed obrazem Matki Bożej Płaczącej, przed którym kard. Karol Wojtyła zatrzymywał się, gdy przyjeżdżał na wykłady na Katolicki Uniwersytet Lubelski.

Msza św. żałobna miała miejsce wczoraj o godzinie 17.00, której przewodniczył prymas Polski, abp Wojciech Polak. Słowo pożegnania wygłosił bp senior diecezji drohiczyńskiej Antoni Dydycz, bliski przyjaciel zmarłego. Następnie dzisiaj została sprawowana Msza św. pogrzebowa, której przewodniczył metropolita lubelski, abp Stanisław Budzik. Homilię wygłosił abp Józef Michalik, arcybiskup senior przemyski, przyjaciel bp. Karpińskiego. 

Listy nadesłało wielu biskupów i kardynałów: przewodniczący Episkopatu abp Stanisław Gądecki, kard. Stanisław Dziwisz, abp Marek Jędraszewski, abp Tadeusz Wojda, abp Adrian Galbas, abp Henryk Muszyński.