Ojciec Spadaro o „Dilexit nos”: kluczowy dokument pontyfikatu Franciszka

Beata Zajączkowska – Watykan

„Franciszek zawsze czuł się grzesznikiem zbawionym przez miłość Pana. Pamiętam, jak o tym mówił w pierwszym wywiadzie na początku pontyfikatu. Dlatego priorytetem dla niego jest miłość do Pana, a nawrócenie jest owocem tej miłości” – mówi jezuita w rozmowie z portalem Vatican News. Przypomina, że dla papieża punktem wyjścia jest bezpośrednia relacja z Jezusem, która pozwala Go lepiej kochać i naśladować.

Wszystko zaczynać od miłości Pana

„Napisanie encykliki o sercu oznacza, że wejście w serce Chrystusa pozwala nam poczuć się kochanymi przez ludzkie serce pełne uczuć, uczuć takich jak nasze własne. W tym sensie duchowość Franciszka jest daleka od bezcielesnych i rygorystycznych form. Wymiar społeczny, magisterium społeczne Franciszka jest bezpośrednim owocem jego duchowości, a także duchowości serca Chrystusa. Franciszek mówi to wyraźnie w tej encyklice, musimy mieć współczucie dla zranionej ziemi i pokazać Jezusa, który wyciąga rękę i uzdrawia” – podkreśla ojciec Spadaro. Nawiązał do wcześniejszego nauczania Franciszka, w którym, jak zauważył, pokazuje, że „więzi braterskie są możliwe dla nas wszystkich, ponieważ widzimy siebie w tej miłości, papież mówi o miłości Pana. I to właśnie dzięki tej miłości możemy tworzyć więzi braterstwa, ale także wspólnie troszczyć się o nasz wspólny dom. Nie czyniłbym więc rozróżnienia między magisterium społecznym a magisterium duchowym”.

Konkretność wiary

Jezuita dodał, że serce jest w centrum zarówno duchowego, jak i społecznego nauczania Franciszka. Wyraził przekonanie, że być może papież wybrał właśnie ten moment na napisanie encykliki „Umiłował nas”, gdyż jest zaniepokojony rozwijaniem się religijności bez odniesienia do osobistej relacji z Bogiem Miłością oraz tym, że chrześcijaństwo zapomina o czułości wiary, radości poświęcenia się służbie i żarliwości misji.