Papież: mamy być żyjącymi znakami Miłości, którą głosimy

Do potrzeby ciągłego powracania do podstawowego przesłania wiary, które mówi o zbawczej miłości Boga wyrażonej w Jezusie Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym wezwał Papież Franciszek przestawicieli szkół i ośrodków nowej ewangelizacji.

Krzysztof Ołdakowski SJ - Watykan

Ojciec Święty postawił pytanie: jak budzić pragnienie spotkania z Bogiem pomimo znaków zaciemniających jego obecność? Punktem wyjścia jego refleksji był fragment Ewangelii opowiadającej o uczniach idących do Emaus. Nie byli w stanie rozpoznać wędrującego z nimi Jezusa z powodu przygnębienia jakie wypełniało ich serca.

Wielu współczesnych ludzi żyje w podobnym stanie ducha. Bóg jest blisko nich, ale oni nie są w stanie go rozpoznać. To bolesne doświadczenie spowodowane jest również brakiem odnalezienia się w Kościele. Niektórzy ludzie mają wrażenie, że ich nie rozumie i oddala się od ich potrzeb. Największym jednak powodem do niepokoju byłoby, gdyby Kościół zaczął kierować się kryteriami sukcesu i zapomniał, że jest po to, aby głosić Jezusa.

To, czego dzisiaj ludzie oczekują najbardziej, a często nie potrafią nazwać swoich najgłebszych potrzeb, to kochać i być kochanymi, być zaakceptowanymi w swojej niepowatarzalności. Chodzi o znalezienie pokoju serca i trwalszej radości, niż dają różne rozrywki. Chrześcijanie odnaleźli ten pokój w osobie Jezusa poprzez zanurzenie w rzece dobroci Boga. To pociąga za sobą misję wyjścia na spotkanie współczesnych, aby dać im poznać Jego miłość. Nie tyle nauczając, na pewno nie osądzając, ale stając się towarzyszami w drodze.

Papież – być towarzyszami w drodze

„Bardzo ważne pozostaje otwarcie na pytania kobiet i mężczyzn naszych czasów: bez formułowania z góry przygotowanych odpowiedzi, ale dzieląc się słowami życia. Nie należy uprawiać prozelityzmu, ale pozostawić przestrzeń stwórczej mocy Ducha Świętego wyzwalającego serca z niewoli, które je uciskają. On je odnawia. Należy przekazywać Boga, nie tyle o nim mówić, nie uzasadniać jego istnienia: także diabeł wie, że Bóg istnieje! Głosić Pana, to świadczyć o radości z jego poznania, oraz pomagać żyć pięknem spotkania z Nim. Bóg nie jest odpowiedzią na ciekwość intelektualną lub na zaangażowanie woli, jest doświadczeniem miłości, wezwaniem do stawania się historią miłości. Ponieważ – to szczególnie ważne dla nas – jeden raz spotykając Boga żywego, trzeba szukać go nadal. Tajemnica Boga nigdy się nie wyczepuje. Jest niezmierzona jak jego miłość.“

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.