Papież: nie lękajcie się podjąć waszego powołania

Łukasz Sośniak SJ – Watykan

Franciszek rozpoczyna list od przywołania fragmentu Ewangelii św. Mateusza, który opowiada o burzy na jeziorze. Zauważa, że opis ten przypomina podróż życiową każdego człowieka. Grozi nam to samo co Apostołom, że podobnie jak ich opanował strach przed burzą, tak nas przerosną obawy, czy damy radę zrealizować swoje powołanie. Franciszek przypomina, że w tej groźnej przygodzie nie jesteśmy sami. Jest z nami Pan, który idzie po wzburzonych falach naszego życia, niosąc nam pomoc. „Zatem pierwszym słowem powołania jest wdzięczność. Nawigacja we właściwym kierunku nie jest zadaniem powierzonym wyłącznie naszym wysiłkom, jest to przede wszystkim odpowiedź na powołanie, które otrzymujemy z wysoka” – przypomina Franciszek.

Strach jest tym, co często przeszkadza nam w podjęciu powołania. „Pan zna pytania, wątpliwości i trudności, które wstrząsają łodzią naszego serca, i dlatego zapewnia nas: «Nie bój się, jestem z tobą!»” – pisze Ojciec Święty. Zachęca, aby nie poddawać się myślom o czekających nas obowiązkach – w życiu małżeńskim lub kapłańskim – lub przeciwnościach, które się pojawią, bo to prowadzi do odkładania wejścia na ścieżkę powołania „na święte nigdy”.

Franciszek dzieli się także swoimi trudnościami, jakie przeżywał w życiu zakonnym i kapłańskim. „Znam wasze trudy, samotność, która czasem obciąża serce, ryzyko rutyny, która powoli gasi żar powołania, brzemię niepewności i niedostatku naszych czasów, lęk przed przyszłością. Odwagi, nie lękajcie się! Jezus jest obok nas i jeśli uznajemy Go za jedynego Pana naszego życia, On wyciąga ku nam rękę i chwyta nas, aby nas zbawić” – zapewnia Papież.

Ta postawa zaufania Jezusowi prowadzi do uwielbienia. „Jest to ostatnie słowo powołania, które chce być także zaproszeniem do pielęgnowania wewnętrznej postawy Najświętszej Maryi Panny: Ona uczyniła swoje życie wieczną pieśnią uwielbienia dla Pana” – napisał Franciszek.