Papież do watykańskich mediów: powinniście docierać do ludzi

„Panie, naucz nas wychodzić poza nasze «ja» i wyruszać na poszukiwanie prawdy. Naucz nas iść, by zobaczyć, naucz nas słuchać, nie pielęgnować uprzedzeń, nie wyciągać pospiesznych wniosków. Naucz nas chodzić tam, gdzie nikt nie chce pójść, poświęcić czas na zrozumienie, zwracać uwagę na to, co najważniejsze, nie dać się rozproszyć przez to, co zbędne, odróżniać mylące pozory od prawdy. Obdarz nas łaską rozpoznawania miejsca Twojego przebywania w świecie i szczerością opowiadania o tym, co zobaczyliśmy.“

„Dziękuję za waszą pracę, za to, co robicie. Mam tylko jedną obawę - jest wiele powodów, by martwić się o Radio, o L’Osservatore - ale jedna troska leży mi na sercu: ile osób słucha Radia, a ile czyta L'Osservatore Romano? Ponieważ nasza praca polega na docieraniu do ludzi. To, co się tutaj robi, jest piękne, wspaniałe, męczące, dociera do ludzi, zarówno za pomocą tłumaczeń, jak i za pomocą fal krótkich, jak mówiliście, ale pytanie, które trzeba sobie postawić, brzmi: Do ilu ludzi to dociera? Istnieje bowiem niebezpieczeństwo - dla wszystkich organizacji - niebezpieczeństwo, że organizacja jest piękna, praca jest piękna, ale nie dociera tam, gdzie powinna... Trochę jak w przysłowiu o górze, która rodzi mysz... Każdego dnia stawiajcie sobie to pytanie: do ilu ludzi docieramy? Do ilu ludzi dociera przesłanie Jezusa poprzez L'Osservatore Romano? To jest bardzo ważne, bardzo ważne!“

„Wielkim wrogiem dobrego funkcjonowania jest funkcjonalizm. Na przykład ja jestem szefem jakieś sekcji, sekretarzem, ale mam siedmiu podsekretarzy. I zawsze wszystko jest w porządku. Kiedy ktoś ma jakiś problem, idzie do podsekretarza, by temu zaradził. A tam: poczekaj chwileczkę, potem ci odpowiem, jak zadzwonię do sekretarza. To niczemu nie służy. Bo nie są w stanie działać we własnym imieniu. Funkcjonalizm jest zabójczy, wprawia instytucję w letarg i ją zabija. Uważajcie, by w to nie wpaść. Nie jest ważne, ile jest tutaj miejsc, czy studio jest piękne czy nie, ważne by działało, by było funkcjonalne, a nie stało się ofiarą funkcjonalizmu. Uważajcie, bardzo na to uważajcie. Kiedy coś jest funkcjonalne, pomaga w kreatywności. Wasza praca powinna być kreatywna. Zawsze musicie wychodzić dalej, być kreatywni. Wtedy jest to funkcjonalne. Ale jeśli jakaś praca jest jedynie dobrze zorganizowana, to na koniec kończy zamknięta w klatce. I to nie pomaga. Kiedy więc widzę tak piękną organizację, współpracę, jedyna rzecz, która przychodzi ma myśl to ostrzeżenie: uważajcie. Nie dla funkcjonalizmu. Niech to służy pracy, którą musicie wykonać. Bo żeby taka struktura mogła być funkcjonalna, potrzeba, by każdy miał wystarczającą wolność, by funkcjonować, by mógł ryzykować, a nie prosić wciąż o kolejne pozwolenia. To paraliżuje. Funkcjonalność, ale nie funkcjonalizm. Zrozumieliście. Idźcie naprzód i bądźcie odważni!“