W Ur trudno było powstrzymać łzy, wielkie emocje i skupienie

„Temu spotkaniu towarzyszyły wielkie emocje wynikające z jedności w modlitwie dzieci Abrahama, ze skupienia wszystkich zwierzchników religijnych. To zjednoczenie, skupienie i pokój, wszystko to robiło ogromne wrażenie na zebranych. Tego się nie da opisać. Wydarzenie naprawdę historyczne. Wielkie emocje budziły też świadectwa, zwłaszcza świadectwo wyznawczyni mandaizmu, która opowiadała, jak jeden jej sąsiadów oddał życie za innego sąsiada, który był muzułmaninem. Opowiadała też o tym, co przeżyli Irakijczycy, o cierpieniu, mordach, zbrodniach terroryzmu. Mówiła o trudnościach przeżywanych przez wszystkich Irakijczyków na skutek embarga. Było oto bardzo wzruszające. Papież słuchał jej bardzo uważnie. Wzruszenie udzieliło się wszystkim. Patrzyłem wokół siebie i widziałem, że wszystkim trudno było powstrzymać łzy. A zatem wielkie emocje, ale też przeczucie, że jest to pierwszy krok, pierwszy kamień czegoś wielkiego, tej drogi za gwiazdami, jak mówił Franciszek, drogi braterstwa na wzór naszego ojca Abrahama, dzięki któremu wszyscy jesteśmy braćmi.“