Episkopat Anglii i Walii: Eucharystia na pierwszym miejscu

Elżbieta Sobolewska-Farbotko (Radio Bobola) - Wielka Brytania

„Jasne jest wyzwanie, przed którym stoimy, aby doprowadzić nasze wspólnoty i praktykę wiary do jeszcze większego wyrazu i siły. Najświętsza ofiara Mszy św. jest siłą napędową Kościoła. Wymaga aktywnego udziału i naszej fizycznej obecności. Niedzielnej Mszy św. trzeba przywrócić należne miejsce w naszym życiu” – podkreślają biskupi w refleksji zatytułowanej „Dzień Pański”.
Zachęcając nas do ponownego zajęcia swojego miejsca we wspólnocie braci i sióstr, biskupi precyzyjnie identyfikują grupy ludzi, które wyodrębniła pandemia. Są to więc ci, którzy stracili nawyk uczestniczenia we Mszy, a także ludzie rozczarowani modelem katolickiego kultu, który znali sprzed pandemii. Uważają oni, że istnieje przepaść między duchowym wymiarem ich życia, a wspólnotowym wyrazem tej duchowości. I wreszcie trzecia grupa to ludzie, którzy podczas pandemii po raz pierwszy zetknęli się z Kościołem katolickim.

W przesłaniu na czas „po pandemii” biskupi podkreślają mocne strony, „prawdziwe skarby” Kościoła katolickiego jako narzędzia, którymi dysponujemy, aby sprostać tym wyzwaniom. Największym skarbem jest oczywiście życie sakramentalne Kościoła, a w jego centrum – Eucharystia.

„Stoimy przed zadaniem pielęgnowania sensu niedzieli jako cotygodniowego daru od Boga dla Jego ludu, czegoś, bez czego nie możemy się obejść” – wskazują biskupi Anglii i Walii. Nazywają niedzielną Eucharystię „pokarmem dla wyjątkowej misji, jaką zostaliśmy obdarzeni” oraz „duszą tygodnia, nadającą światło i znaczenie wszystkim obowiązkom, które wykonujemy każdego dnia”.

W refleksji pt. „Dzień Pański” biskupi wyrazili również ogromną wdzięczność dla rodzin, wspólnot parafialnych i wszystkich osób, które niestrudzenie pracowały w szpitalach, domach opieki, szkołach i więzieniach. Słowa szczególnego uznania skierowali wobec tych ludzi, którzy dostarczali żywność najbardziej potrzebującym: „Hojność, jaką okazano w rozdawaniu tak wielu posiłków jest wymownym wyrazem miłosierdzia, miłości i współczucia, które znajdują się w samym sercu Boga. Wielu poruszyła radość spotkania z Chrystusem w ubogich; i wielu ubogich poruszyła radość spotkania z Chrystusem w bezinteresownych parafianach”.