Włochy się starzeją, potrzeba przełomu w podejściu do dzieci

„My jako państwo przez cały czas kierowaliśmy się zasadą: jeśli chcecie mieć dzieci, to jest to wasza sprawa. Tymczasem trzeba przejść do innej logiki: wasze dzieci to także nasza sprawa. Jest bowiem oczywiste, że moje dzieci będą pomagać również tym, którzy nie mają dzieci, moje dzieci wpływają na jakość życia innych ludzi. A zatem trzeba to traktować jak inwestycję i to inwestycję społeczną. Nie można się już ograniczać do zasiłków w przypadkach ubóstwa, ale mieć na względzie faktyczną inwestycję. Wprowadzony niedawno powszechny zasiłek jest pewną nowością, ponieważ jest on powszechny. Ale jest to jedynie pierwszy bardzo mały krok. Trzeba iść dalej, tym bardziej, że diagnoza jest jasna, wiemy, gdzie są słabe punkty. Nie chodzi tu jedynie o zasiłki, ale także o możliwość pogodzenia macierzyństwa z pracą, o opiekę zdrowotną, która jest skądinąd bardzo słaba i źle dystrybuowana na całym terytorium kraju. Jest cała seria dobrze znanych czynników, które warunkowują zachowanie par i rodzin w procesie rozrodczym. Zazwyczaj nie mówią one: nie chcemy dzieci, ale poczekajmy, zobaczymy…. Dlatego potrzebny jest przełom, by postrzegać dzieci we Włoszech jak prawdziwą inwestycję, na równi z siecią kolejową, autostradami czy mostami.“