Ukraina: ekumenizm w czasie wojny

„Wojna zmieniła sposób, w jaki wyobrażamy sobie jedność chrześcijan i o nią się modlimy. Kiedy ktoś żyje w pokoju, jak na przykład we Francji, Szwajcarii czy we Włoszech, ekumenizm nie jest kwestią praktyczną i niezbędną. Wiemy, że podział jest problemem teologicznym, błędem z przeszłości, ale nie ma to wielkiego wpływu na życie chrześcijan, ich wspólnot. Natomiast na Ukrainie wojna sprawiła, że co chwila brak jedności daje się odczuć jako problem egzystencjalny. Widać to w szczególności, kiedy patrzymy na prawosławie, na relacje między dwiema jurysdykcjami. Wojna sprawiła, że napięcia między nimi stały się jeszcze poważniejsze. Z drugiej strony można też jednak powiedzieć, że wojna zjednoczyła chrześcijan na Ukrainie, katolików, prawosławnych i protestantów. Zjednoczyła ich w praktyce, w niesieniu pomocy humanitarnej, we współpracy międzynarodowej, aby głos ukraińskich chrześcijan został usłyszany za granicą. W pierwszych dniach wojny to przede wszystkich wschodnie regiony Ukrainy były najbardziej zagrożone. Żyją tam głównie prawosławni, którzy musieli opuścić swe domy i udawali się na Ukrainę zachodnią, gdzie żyje wielu katolików. I widzieliśmy, jak prawosławni byli goszczeni przez katolików. Widzieliśmy, jak niewielkie wspólnoty protestanckie, które są przede wszystkim na wschodzie, współpracowały z katolikami i prawosławnymi w organizacji ewakuacji w najbardziej zagrożonych miastach, takich jak Charków.“