Abp Szewczuk: biegniemy w jakimś przerażającym maratonie

„To wyzwanie, przed jakim staje dziś każdy z nas: księża, zakonnicy, zakonnice, a nawet biskupi. Jak uniknąć wypalenia? Mamy wrażenie, że biegniemy w maratonie, który nie ma końca, maratonie, w którym tempo i rytm biegu nie zmniejsza się, ale raczej zwiększa z każdą chwilą. Jak utrzymać się na trasie? To pytanie posiada wiele wymiarów. Oczywiście, wypalenie z jednej strony stanowi pewien proces pokazujący, że jesteśmy tylko ludźmi: nie jesteśmy maszynami, nie jesteśmy aniołami, a nasze ludzkie siły nie pozostają nieograniczone. W związku z tym musimy nauczyć się właściwie rozkładać owe siły. Musimy nauczyć się, jak odpoczywać nawet w warunkach wojny, jak pozwalać sobie nawzajem na odpoczynek – wskazuje Radiu Watykańskiemu abp Szewczuk. – Czyli musimy się nauczyć być ludźmi w takich nieludzkich warunkach. A z drugiej strony my, jako chrześcijanie, mamy jeszcze inne źródło uzupełniające naszą siłę (…): to obecny wśród nas Zmartwychwstały Chrystus. Oczywiście dzielimy się naszą energią, naszą siłą, naszym optymizmem z tymi, którzy może nie uczestniczą w pełni w życiu Kościoła lub nie wierzą. Dlatego w naszych wspólnotach wolontariuszy nie dzielimy ludzi na chrześcijan i niechrześcijan, wspólnota pozostaje inkluzywna, obejmuje wszystkich, ale ma swój własny dynamizm: jest połączona z «dynamem», ze «źródłem prądu», czyli naszą chrześcijańską wiarą w Chrystusa osobiście obecnego wśród nas.“