Ukraina: jak się uczyć, kiedy ojciec zginął na froncie lub nadal walczy

„Najtrudniej jest, kiedy na przykład jakiś chłopak czy dziewczyna traci ojca na froncie. Tragedia w rodzinie, ból. I w takich wypadkach trudno jest pomóc, towarzyszyć uczniom, którzy znaleźli się w takiej sytuacji. Ale trudno jest również tym, którzy mają swych rodziców na froncie. Takie dzieci żyją w ciągłym napięciu, zatroskani o los najbliższych. Codziennie zadają sobie pytanie, co się z nimi dzieje, czy jeszcze żyją, czy nie polegli w walce. Inne problemy przeżywają dzieci, których ojcowie wracają do domu ranni albo też wyniszczeni psychicznie. Niektórzy zaczynają pić, zachowywać się w nieodpowiedni sposób. Z jednej strony trzeba się starać ich zrozumieć, ale z drugiej nie masz normalnego życia. Trzeba więc czasu, cierpliwości i ufności, by mogli dojść do siebie. A czasami nie wiadomo, jak długo może to potrwać. A zatem sytuacje są bardzo różne. I kiedy trzeba rozmawiać z takimi ludźmi, z kimś, kto stracił męża czy ojca, trudno jest znaleźć odpowiednie słowa. Najważniejsze jest być blisko, rozmawiać, ale też znaleźć jakieś zajęcia, dzięki którym mogą się odnaleźć. W ten sposób próbujemy sobie z tym radzić, ale nie jest łatwo, kiedy słyszy się na przykład opowieści tych, którzy byli na froncie, a teraz ranni wracają do domu. Jest to trudne.“