Papieska Akademia Życia o odrodzeniu po pandemii

Krzysztof Bronk - Watykan

Dokument otwiera się pytaniem: jakie wnioski wyciągnęliśmy z pandemii? Zdaniem autorów noty podstawowym wnioskiem jest doświadczenie własnej kruchości. W sposób szczególny zdobyli je ci, którzy byli hospitalizowani, przebywali w tym czasie w więzieniu i w obozach dla uchodźców. Z drugiej strony pandemia uświadomiła nam, że życie jest darem i że wszystko jest ze sobą powiązane.

Więcej uwagi - podkreśla Akademia - należy zatem poświęcić „ludzkiej współzależności i powszechnej kruchości”. Trzeba dążyć do „synergii wysiłków” w celu wymiany informacji, udzielania pomocy i przydzielania środków. Szczególny wysiłek należy zatem włożyć w rozwój terapii i szczepionek: w tej dziedzinie brak koordynacji i współpracy stanowi poważną przeszkodę w walce z koronawirusem.

Dokument potwierdza też znaczenie „etyki ryzyka”, która wiąże się ze szczególną odpowiedzialnością wobec osób, których zdrowie, życie i godność są najbardziej zagrożone. Po drugie, wzywa do globalnych wysiłków i współpracy międzynarodowej, tak aby dostęp do wysokiej jakości opieki zdrowotnej i podstawowych leków został uznany za powszechne prawo człowieka. Jednocześnie wzywa do odpowiedzialnych badań naukowych, to znaczy integracyjnych, wolnych od konfliktu interesów i opartych na zasadach równości, wolności i sprawiedliwości. „Publiczny charakter badań naukowych nie może być poświęcony na ołtarzu prywatnych interesów” - mówi Akademia. Stąd również nacisk na znaczenie Światowej Organizacji Zdrowia, aby wspierać przede wszystkim potrzeby krajów najsłabiej rozwiniętych w obliczu tej „bezprecedensowej katastrofy”.

Papieska Akademia Życia apeluje też o promowanie odpowiedzialnej solidarności, która uznaje równą godność każdego człowieka, a zwłaszcza najbardziej potrzebujących.