Kard. Parolin w Sudanie Pł.: albo porzucimy przemoc, albo zniszczymy samych siebie

Dziś kończy się wizyta kard. Pietro Parolina w Sudanie Południowym. Był to krótki, ale intensywny czas, w którym Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej przypominał o apelu Papieża by przezwyciężyć różnice i razem budować pokój. Nieprzypadkowo to wezwanie jest wielokrotnie powtarzane w Sudanie Południowym. Trwający od kilku lat pokój jest bowiem wciąż zagrożony ze względu na wewnętrzny konflikt, nędzę oraz kryzysową sytuację humanitarną.

Krzysztof Dudek SJ – Watykan

Ostatnim przystankiem podczas wizyty papieskiego wysłannika było miasto Rumbek, leżące w centralnej części kraju. Kardynał został przyjęty z niezwykłą serdecznością zarówno ze strony władz, jak i zwykłych ludzi. Głównym momentem spotkania była wspólna eucharystia, gdzie modlono się o pokój i pojednanie w Sudanie Południowym. Albo wszyscy wybierzemy braterstwo, albo stracimy wszystko i sami przepadniemy – podkreślał kard. Parolin podczas homilii.

Odrzucenie przemocy jest jedynym sposobem na przezwyciężenie podziałów

„Ludzie bardziej ufają swojej broni niż mocy przebaczania. My ufamy w przemienienie, które przychodzi od zmartwychwstałego Pana. Wiele jest powodów do niezgodny w świecie. Należą do nich nadmierne nierówności ekonomiczne, […] wyścig o władzę połączony z lekceważeniem innych, a na głębszym poziomie: zazdrość, nieufność, pycha i egoistyczne namiętności. Strach może również wynikać z naszego wnętrza, z naszych wątpliwości i pytań, z naszych niepowodzeń i niepokojów, a przede wszystkim z rzeczywistości grzechu. Kiedy ludzie żyją w grzechu, żyją w strachu. Mogą wyglądać na odważnych i odnoszących sukcesy, ale to tylko maska. Kościół jest częścią ludzkiej społeczności. Niesie ze sobą trudności i sprzeczności. Ale nade wszystko spotkał on Zmartwychwstałego Pana, który posłał go, by na jego wzór przebaczał. […] Przebaczenie jest kluczem, który otwiera drzwi do pokoju i sprawiedliwości, przebaczenie, które Chrystus zdobył dla nas na krzyżu. Aby otrzymać Boże przebaczenie i podjąć drogę pojednania, musimy przyznać się do naszych grzechów, porzucić nasze stare drogi, nasze namiętności i samych siebie. Musimy porzucić nasze bożki, które dziś przybierają kształt osobistego honoru, prestiżu w społeczeństwie i samostanowienia i prowadzą nas do myślenia, że tylko my jesteśmy w stanie kontrolować nasze własne życie i życie innych. Musimy zrezygnować z osobistych ambicji i rywalizacji. Albo porzucimy brutalne sposoby rozwiązywania naszych różnic, albo zniszczymy samych siebie. Rzeczywiście, odrzucenie przemocy jest jedynym sposobem na przezwyciężenie podziałów i rozwiązanie problemów pojawiających się w społeczności.“

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.