30 lat Evangelium vitae – powstrzymać rękę Kaina!

Krzysztof Bronk - Watykan

Święty Papież zaznaczył, że dokument ten jest skierowany zarówno do wierzących, jak i wszystkich ludzi dobrej woli. Jest orędziem nadziei, a zarazem wezwaniem, aby strzec życia, bronić je i miłować, ponieważ stanowi ono „codzienny cud dobroci Bożej”.

Widma śmierci

2 kwietnia 1995 r. podczas niedzielnego spotkania z wiernymi na Anioł Pański Jan Paweł II zauważył, że widma śmierci nie przestają zagrażać bezbronnym. Przypominają, że grzech nadal niszczy życie człowieka, który jest arcydziełem Boga.

Ewangelia życia w odpowiedzi na zbrodnie Kaina

„Jak powstrzymać rękę Kaina? Jak przywrócić moc dobru, które Stwórca umieścił w sercu człowieka? Jak uzdrowić i zbawić świat? – pytał Papież. – Oto dlaczego była potrzebna ta ewangeliczna odpowiedź, która nosi właśnie tytuł Evangelium vitae – Ewangelia życia”.

Relatywizm otwiera na totalitaryzm

Jak zauważa w papieskiej biografii George Weigel, jedenasta encyklika Jana Pawła II była odpowiedzią na konsystorz kardynałów z 1991 r., w którym zwrócono na uwagę na zagrożenia dla godności człowieka. Kard. Ratzinger upatrywał istoty problemu w filozoficznym nihilizmie współczesnych kultur zachodnich. Ostrzeżeniem są doświadczenia Niemiec z początku XX w. „Jeżeli relatywizm moralny zostaje w imię tolerancji podniesiony do rangi prawnego absolutu, wówczas relatywizacji ulegają także podstawowe prawa, otwierając drzwi totalitaryzmowi. Nazizm nie miał szczególnych trudności z pogwałceniem najbardziej podstawowych praw człowieka w społeczeństwie, które nie wiedziało już, jak publicznie występować w obronie wartości absolutnych” („Świadek nadziei”, s. 961).

Nowe tyranie

Jak stwierdza Weigel, w encyklice Evangelium vitae, Jan Paweł II nie wahał się nazwać rzecz po imieniu. „Demokracje, odmawiające ludziom niezbywalnego prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, zasługują na miano ‘państw tyrańskich’, zatruwających ‘kulturę praw’ i zdradzających ‘długi proces historyczny, który doprowadził do odkrycia idei ‘praw człowieka’” (tamże, s. 963).