ር.ሊ.ጳ ፍራንችስኮስ 'እምነት ወደ እግዚአብሔር የሚመራን የጉዞ ሂደት ነው' ማለተቸው ተገለጸ!

የእዚህ ዝግጅት አቅርቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ-ቫቲካን

በርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ፍራንችስኮስ

በቦነስ አይረስ ቄስ በነበርኩበት ጊዜ፣ እና በትውልድ ከተማዬ እንደ ኤጲስ ቆጶስ ሆኜ ባገለገልኩበት ጊዜ ይህን ልማድ ሳቆይ፣ ከካህናቶች ጋር ለመገናኘት፣ የሃይማኖት ማህበረሰብን ለመጎብኘት ወይም ከጓደኞቼ ጋር ለመነጋገር በተለያዩ ሰፈሮች በእግር መሄድ እወድ ነበር። መራመድ ይጠቅመናል፡ በዙሪያችን ከሚከሰቱት ነገሮች ጋር ያገናኘናል፣ በዙሪያችን ያለውን እውነታ ድምጾች፣ ሽታ እና ጫጫታ እንድናገኝ ይረዳናል - በሌላ አነጋገር፣ ወደ ሌሎች ህይወት እንድንቀርብ ያደርገናል።

መራመድ ማለት ዝም ብለን አለመቆየት ማለት ነው፡ ማመን ማለት ወደ “ተጨማሪ” ነገር የሚመራን ውስጣዊ እረፍት ማጣት ማለት ነው፣ አንድ ተጨማሪ እርምጃ ወደፊት ወደ ከፍታው ዛሬ ላይ መራመድ፣ ነገ መንገዱ ወደ ላይ ከፍ እንደሚያደርገን ወይም ወደ ጥልቅ—ወደ ከእግዚአብሔር ጋር ያለን ግንኙነት፣ እሱም በትክክል ከምንወደው ሰው ጋር በህይወታችን ወይም በጓደኞቻችን መካከል ካለው ግንኙነት ጋር ተመሳሳይ ነው፡- አያልቅም፣ በጭራሽ አይወሰድም፣ ሙሉ በሙሉ እርካታ አያገኝም፣ ሁልጊዜ መፈለግ ይጠይቃል፣ ገና በቂ አይደለም። ከእግዚአብሔር ጋር እንዲህ ማለት አይቻልም፣ "ሁሉም ተከናውኗል፣ ሁሉም ነገር በእሱ ቦታ ነው፣ በቂ ነው" ማለት አንችልም።

በዚህ ምክንያት እ.አ.አ የ2025 ዓ.ም ኢዮቤልዩ፣ ከአስፈላጊው የተስፋ መጠን ጋር፣ እምነት መንፈሳዊ ጉዞ ወይም መንፈሳዊ ንግድ ጉዞ እንደሆነ እና በዚህ ምድር ላይ ተጓዦች መሆናችንን ወደ የበለጠ ግንዛቤ ሊገፋን ይገባል። እኛ ቱሪስቶች ወይም ተቅበዝባዦች አይደለንም፡ ያለ ዓላማ አንቀሳቀስም፣ በነባራዊ ሁኔታ ውስጥ የምንቀሳቀስ ነን እንጂ። እኛ መንፈሳዊ ተጓዦች ነን። ። የንግደት ጉዟቸውን የምንኖረው በሶስት ቁልፍ ቃላቶች ማለትም በሥጋት፣ ጥረት እና ግብ ነው።

ስጋት ዛሬ በአውሮፕላን ወይም በባቡር የመጓዝን ፍጥነት እና ምቾት ስለለመድን የጥንት ክርስቲያኖች መንፈሳዊ ጉዞን ማድረግ ምን ማለት እንደሆነ ለመረዳት እንታገላለን። ነገር ግን ከሺህ አመታት በፊት ጉዞ ማድረግ ማለት በተለያዩ መንገዶች በሚያጋጥሙ ብዙ አደጋዎች ወደ ሀገር ቤት ላለመመለስ ስጋት መውሰድ ማለት ነው። በመንገድ ላይ ለመጓዝ የመረጡት ሰዎች እምነት ከማንኛውም ፍርሃት የበለጠ ጠንካራ ነበር። የቀደሙት መንፈሳዊ ነጋዲያን ወደ ሐዋርያት መቃብር፣ ወደ ቅድስት ሀገር ወይም ወደ አንድ መቅደስ እንዲሄዱ በጠራቸው በእግዚአብሔር ላይ ያላቸውን እምነት ያስተምሩናል። እኛም የእርሱ ፈቃድ ለልጆቹ የሚበጀውን ብቻ የሚመኝ የጥሩ አባት መሆኑን አውቀን ራሳችንን ለፈቃዱ የመተውን ሥጋት ለመቀበል፣ የዚያ እምነት ትንሽ ክፍል እንዲኖረው ጌታን እንለምነዋለን።

ጥረት! በእርግጥ መራመድ ማለት ጉልበት የሚጠይቅ ነገር ማለት ነው። ይህ የጥንት መንፈሳዊ ነጋዲያን መንገዶችን እንደገና ያጨናነቁት ለብዙ ምዕመናን በደንብ ይታወቃል። እኔ ወደ ሳንቲያጎ ዴ ኮምፖስትላ፣ በፍራንሲጋና በኩል የተደረገውን ጉዞ፣ እና በጣሊያን ውስጥ ስለተፈጠሩት የተለያዩ መንገዶች፣ በአንዳንድ የታወቁ ቅዱሳን ወይም ምስክሮች (ቅዱስ ፍራንችስኮስ፣ ቅዱስ ቶማስ፣ እንዲሁም ዶን ቶኒኖ ቤሎ) አነሳሽነት የተደረጉን መንፈሳዊ ጉዞዎችን አስባለሁ። በሕዝባዊ ተቋማት እና በሃይማኖት ድርጅቶች መካከል ስላለው አዎንታዊ ትብብር ምስጋና ይግባውና። በእግር መሄድ በማለዳ ለመነሳት፣ ከአስፈላጊ ነገሮች ጋር ቦርሳ ለማዘጋጀት እና ቀላል ነገር የመብላት ጥረት ይጠይቃል። ከዚያም በተለይ በሞቃታማ የበጋ ቀናት የእግር ህመም እና የሰላ ጥማት አለ። ነገር ግን ይህ ጥረት በጉዞው ላይ በምያጋጥሙት ብዙ ስጦታዎች ይሸልማል፡- የፍጥረት ውበት፣ የጥበብ ጣፋጭነት፣ የአካባቢው ሰዎች እንግዳ ተቀባይነት። በእግራቸው መንፈሳዊ ጉዞ የሚያካሂዱ - ብዙዎች ለዚህ ሊመሰክሩ ይችላሉ - ከተከፈለው ጥረት የበለጠ ብዙ ያገኛሉ። በመንገዳችን ላይ ከሚያገኟቸው ሰዎች ጋር ውብ የሆነ ትስስር ይፈጥራሉ፣ በመናችን የበዛ ፍጥነት ብዙ ጊዜ የማይቻል የሚያደርገውን የእውነተኛ ዝምታ ጊዜያት እና ፍሬያማ የሆነ ግንዛቤን ይለማመዳሉ፣ እናም ሁሉንም አላስፈላጊ ነገሮች ካሉት ነገር ግን ከማጣት ብልጭልጭ ጋር ሲነፃፀሩ የአስፈላጊ ነገሮችን ዋጋ ይገነዘባሉ።

ግብ! እንደ ተጓዥ መራመድ ማለት መድረሻ አለን እና እንቅስቃሴያችን አቅጣጫ ፣ ዓላማ አለው ማለት ነው። መራመድ ማለት ግቡን መያዙ እንጂ በአጋጣሚ አለመሆን ማለት ነው። የሚራመዱ ሰዎች አቅጣጫ አላቸው፣ ያለ ዓላማ አይቅበዘበዙም፣ ወዴት እንደሚሄዱ ያውቃሉ፣ እናም ከአንድ ቦታ ወደ ሌላ ቦታ በመዝጋት ጊዜ አያባክኑም። ለዚህም ነው መራመድ እና አማኝ መሆን ምን ያህል እንደሚመሳሰሉ ደጋግሜ ገልጫለሁ። በልባቸው ውስጥ እግዚአብሔር ያላቸው የሚከተሏቸውን የሚመራ ኮከብ ስጦታ ተቀብለዋል—ከእግዚአብሔር የተቀበልነው ፍቅር ለሌሎች ልናቀርበው የሚገባን ፍቅር ምክንያት ነው።

እግዚአብሔር ግባችን ነው፣ ነገር ግን ወደ መቅደስ ወይም ባዚሊካ እንደደረስን ሁሉ እርሱን ልንደርስበት አንችልም። በእውነቱ፣ በእግር ጉዞን የጨረሱ ሰዎች በመጨረሻ የሚናፈቁትን መድረሻ ላይ እንደደረሱ በሚገባ ያውቃሉ - የቻርተርስ ካቴድራልን እያሰብኩ ነው፣ እሱም ከአንድ መቶ አመት በፊት በገጣሚው ቻርልስ ፔጉይ ተነሳሽነት በሃይማኖታዊ ጉዞዎች ውስጥ መነቃቃት ያሳለፈውን የቻርተርስ ካቴድራልን እያሰብኩ ነው። - እርካታ ይሰማኛል ማለት አይደለም። በሌላ አነጋገር መንፈሳዊ ጉዞ መድረሳቸውን በውጫዊ መልኩ ቢያውቅም በውስጣቸው ግን ጉዞው ያላለቀ መሆኑን ያውቃሉ። እግዚአብሔር እንደዛ ነው፣ እርሱ ወደ ፊት የሚነዳን፣ ወደፊት እንድንራመድ የሚጠራን ግብ ነው፣ ምክንያቱም እርሱ ሁልጊዜ ስለ እርሱ ካለን ሃሳብ የላቀ ነው። እግዚአብሔር ራሱ በነቢዩ በኢሳይያስ በኩል እንዲህ ሲል ገልጾታል፡- “ሰማያት ከምድር ከፍ እንደሚል እንዲሁ መንገዴ ከመንገዳችሁ፣ አሳቤም ከአሳባችሁ ከፍ ያለ ነው” (ኢሳ 55፡9)። ከእግዚአብሔር ጋር, እኛ ፈጽሞ አልጨረስንም፣ ወደ እርሱ ፈጽሞ አንደርስም። እኛ ሁል ጊዜ በጉዞ ላይ ነን ሁል ጊዜ እርሱን እንፈልጋለን። ነገር ግን በትክክል ይህ ወደ እግዚአብሔር መመላለስ ነው መጽናናቱን እና ጸጋውን ሊሰጠን እንደሚጠብቀን የሚያስደስት እርግጠኝነት ይሰጠናል።