Аўстрыйскія тэолагі: Сінод умацаваў карабель Касцёла
Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
Выкладчык пастаральнай тэалогіі з Вены, ксёндз Паўль Цуленэр у сваім артыкуле для выдання Kurier выкарыстаў для Касцёла вобраз "гіганцкага ветразніка нябеснага плавання", які Папа Францішак паставіў "у сухі док" на тры гады Сінода для неабходных карэкціровак курсу.
Паводле слоў эксперта, адным з галоўных пытанняў Сінода была роля жанчын у Касцёле: "Трэба высветліць, ці могуць жанчыны дасягнуць хаця б першай, ніжэйшай афіцэрскай пазіцыі як першага кроку". Тэолаг падкрэслівае, што гэта пытанне патрабуе грунтоўнага разгляду і абмеркавання.
"Час у доку скончыўся, і велізарны карабель Паўсюднага Касцёла зноў падарожнічае па акіянах свету", - адзначае ксёндз Цуленэр. - "Рэзалюцыі павінны быць запісаны ў суднавым журнале, якім з'яўляецца Кананічнае права, каб яны заставаліся ў сіле і пасля змены рулявога, які ўжо пастарэў і перадасць штурвал".
Выкладчык маральнай тэалогіі з Зальцбурга Анжэліка Вальзер прааналізавала Сінод з пункту гледжання здольнасці Касцёла да дэмакратыі. У артыкуле для Salzburger Nachrichten яна падкрэслівае: "Дыскусіі ў Касцёле пра прынцып сінадальнасці сведчаць пра новае адкрыццё дэмакратычных элементаў у яго ўласным навучанні".
Паводле яе слоў, погляд на гісторыю Касцёла выяўляе дваістую карціну. З аднаго боку, існуюць пацвярджэнні дэмакратыі, такія як у дакументах Gaudium et spes і Dignitatis humanae Другога Ватыканскага Сабора, а таксама ў іншых дакументах касцельнага магістэрыума. З другога боку, назіраецца касцельная салідарнасць з манархіямі, і сам Сабор мае дакумент у выглядзе касцельнай канстытуцыі Lumen gentium, якая разумее Касцёл – у адрозненне ад свецкай дэмакратыі – як "грамадства, абсталяванае іерархічнымі органамі".
Вальзер лічыць адкрытым пытанне, ці зможа Касцёл у выніку Сінода "нарэшце адкрыцца такім дэмакратычным элементам ва ўласнай традыцыі і, абапіраючыся на сваё разуменне сябе як Божага народу, развітацца з клерыкальна-іерархічным цэнтралізмам". На яе думку, гэта ключавое пытанне для "інстытуцыйнага выжывання" Касцёла, прынамсі ў Еўропе.
Тэолаг таксама падкрэслівае неабходнасць канкрэтных крокаў для ўвасаблення сінадальных рашэнняў у жыццё. "Касцёл павінен не проста абмяркоўваць змены, але і ажыццяўляць іх", - сцвярджае яна, заклікаючы да практычнай рэалізацыі прынцыпаў сінадальнасці на ўсіх узроўнях касцельнага жыцця.
