Пантыфік да Рымскай курыі: крызіс павінен быць часам абнаўлення
Традыцыйная сустрэча з нагоды Божага Нараджэння адбылася 21 снежня 2020 г. у Ватыкане. Святы Айцец прысвяціў свой зварот актуальнаму крызісу, які перажывае свет, заклікаючы выкарыстаць яго для “навяртання і вяртання да сапраўднасці”, а таксама, каб “адрадзіць ва ўсіх сусветнае прагненне братэрства”.
Папа нагадаў, што шматлікімі біблійным постацям давялося перажыць глыбокі крызіс: Абрагаму, Майсею, Іллі, Яну Хрысціцелю, св. Паўлу. Але самы красамоўны прыклад – гэта Езус: Ён спазнаў спакусы, самотнасць, страх і трывогу ў Аліўным садзе, здраду Юды, адрачэнне вучняў і, нарэшце, крыжовую смерць.
Святы Айцец заўважыў, што гэта рэфлексія павінна абараніць ад паспешлівых суджэнняў аб Касцёле на падставе крызісаў, выкліканых скандаламі. Паводле Папы, аналізу рэчаіснасці заўсёды павінна спадарожнічаць надзея, у адваротным выпадку ён не будзе рэалістычным. “Надзея дае нашаму аналізу тое, што вельмі часта нашы блізарукія вочы няздольныя заўважыць”, - дадаў ён.
На думку Папы, “хто не глядзіць на крызіс у святле Евангелля, абмяжоўваецца роспалацю нежывога целам”, “але калі мы знойдзем новую адвагу і пакору, каб гучна сказаць, што крызіс – гэта час Духа”, тады, “нават перад абліччам досведу цемры, слабасці, уразлівасці, супярэчнасцей, разгубленасці”, будзем “захоўваць унутраны давер да таго, што рэчаіснасць набывае новую форму, якая нараджаецца выключна сілай Ласкі, схаванай у цемры”.
Касцёл не павінен быць месцам канфлікту, бо “такім чынам у ім будзе пашырацца страх, ён будзе станавіцца ўсё больш і больш суровым, менш сінадальным, будзе навязваць логіку ўніфікацыі, вельмі далёкую ад багацця і разнастайнасці, якую падарыў Дух”.
Усё новае, што ўзнікае падчас крызісу, дзякуючы Духу, “ніколі не знаходзіцца ў супярэчнасці са старым, але прарастае са старога і робіць яго плённым”, - перакананы Святы Айцец. Баронячыся ад крызісу мы рызыкуем застацца “самотнымі і бясплённымі, перашкаджаем дзейнасці Божай ласкі, якая прагне аб’явіцца ў нас і праз нас”, бо “толькі паміраючы для пэўнага ладу мыслення мы здолеем таксама вызваліць месца для навізны, якую Дух пастаянна стварае ў сэрцы Касцёла”, - дадаў Пантыфік.
“Правільнай жа пазіцыяй, з’яўляецца пазіцыя “кніжніка, навучанага пра Валадарства Нябеснае”, што “падобны на гаспадара, які вымае са скарбніцы сваёй новае і старое”. Скарб – гэта Традыцыя, якая, як нагадваў Бэнэдыкт XVI, “ёсць жывой ракой, што злучае нас з вытокамі, жывой ракой, у якой вытокі прысутнічаюць заўсёды, вялікай ракой, якая вядзе нас да порту вечнасці”. “Старое” складаецца з праўды і ласкі, якую маем. Новае – розныя аспекты праўды, якія крок за крокам разумеем”, - сказаў Пантыфік.
Папа заклікаў быць адкрытымі на ласку Святога Духа, бо без яе можна пачаць думаць пра сінадальны Касцёл як пра дэмакратычны сход, на якім усё вырашаецца большасцю і меншасцю галасоў.
“Евангелле распавядае, што пастухі паверылі словам анёла і пайшлі да Езуса. Ірад жа закрыўся пасля аповеду мудрацоў і ператварыў сваю закрытасць у ману і насілле”, - нагадаў Пантыфік.
“Няхай кожны нас, незалежна ад пасады, якую займае ў Касцёле, спытаецца ў сябе: ці хоча ён ісці за Езусам з паслухмянасцю пастухоў або бараніць саміх сябе як Ірад; ісці за Хрыстом падчас крызісу ці абараняцца ад Яго праз канфлікт?”, - сказаў Францішак.
Напрыканцы прамовы Папа заклікаў іерархаў і супрацоўнікаў Рымскай курыі да “шчырага супрацоўніцтва і руплівага абвяшчэння Добрай весткі, у першую чаргу бедным”, у якіх можам убачыць аблічча Бога.
