Сястра Марыя Ігнацыя Анджэліні прапануе сваё разважанне ўдзельнікам Сінода

ВАТЫКАН

Бэнэдыктынскае разважанне на Сінодзе: ад укаранення да выхаду

Сястра Марыя Ігнацыя Анджэліні з бэнэдыктынскага кляштара ў Вібальдоне прадставіла глыбокае разважанне пра месца Касцёла ў сінадальнай місіі на Сінодзе Біскупаў.

Аляксандр Амяльчэня - Vatican News

На другой сесіі XVI Звычайнай Агульнай Асамблеі Сінода Біскупаў прагучала грунтоўнае і глыбокае разважанне на тэму: Месца Касцёла ў сінадальнай місіі.

“Месца Касцёла – гэта не проста фізічная прастора, але дынамічная рэальнасць сустрэчы і дыялогу”

Сястра Марыя Ігнацыя пачала сваё разважанне з глыбокага аналізу паняцця "месца" ў кантэксце касцельнай місіі. Яна падкрэсліла, што ўжо з самых пачаткаў хрысціянства вернікі разглядалі сябе як "чужынцаў-жыхароў" у свеце. Гэта стварала пэўную напружанасць паміж неабходнасцю ўкаранення ў канкрэтнай культуры і ўніверсальнасцю Евангелля.

“Хрысціяне заўсёды былі ў парадаксальным становішчы: укараніцца і адначасова быць гатовымі выйсці”

Манахіня звярнула ўвагу на дыялектыку "ўкаранення" і "выхаду" ў місіі Касцёла. Яна прывяла прыклады з Дзеяў Апосталаў, паказваючы, як першыя хрысціяне балансавалі паміж наведваннем храма і выхадам за яго межы, паміж знаёмымі традыцыямі і новымі выклікамі евангелізацыі.

Асаблівую ўвагу Анджэліні надала параўнанню дзвюх біблейскіх сцэн банкетаў: прароцтва Ісаі пра ўсеагульную трапезу, якую рыхтуе Бог, і евангельскага эпізоду, дзе Езус прымае запрашэнне на вячэру ад фарысея. Гэтае супастаўленне дазволіла ёй падкрэсліць важнасць разумення месца Касцёла як прасторы сустрэчы, дзе могуць сутыкацца розныя светапогляды і культуры.

“Стыль Езуса – гэта стыль адкрытасці і гатоўнасці да дыялогу, нават калі гэта звязана з рызыкай і выклікам для сталых традыцый”

Глыбокі аналіз быў прысвечаны разгляду стылю Езуса ў Яго адносінах да супольнага спажывання ежы. Сястра Марыя Ігнацыя адзначыла, што Збаўца часта выкарыстоўваў сітуацыі сумеснай трапезы для абвяшчэння Добрай Навіны і ўстанаўлення глыбокіх чалавечых адносін. Яна падкрэсліла, што гэта не былі выпадковыя эпізоды, а паслядоўная лінія ў служэнні Хрыста, якая павінна стаць прыкладам для сучаснага Касцёла ў яго пошуках новых шляхоў евангелізацыі.

“Касцёл павінен быць гатовы сустракацца з людзьмі там, дзе яны знаходзяцца, нават калі гэта выклікае дыскамфорт і патрабуе пераасэнсавання нашых падыходаў”

Разважаючы над выклікамі дыялогу з рознымі культурамі, манахіня падкрэсліла неабходнасць захавання балансу паміж вернасцю Евангеллю і адкрытасцю да новага. Яна заклікала ўдзельнікаў Сінода да пераасэнсавання традыцыйных уяўленняў пра месца Касцёла ў грамадстве і пошуку новых форм прысутнасці ў свеце.

Анджэліні звярнула ўвагу на небяспеку "статычнага" разумення месцаў Касцёла. Яна падкрэсліла, што ў сучасным свеце Касцёл павінен быць гатовы да "сеткавага" ўспрымання месцаў, дзе адносіны і сувязі становяцца больш важнымі за фізічную прысутнасць.

“Сапраўдная сінадальнасць пачынаецца з унутранага навяртання кожнага з нас і гатоўнасці да змен”

Важным аспектам разважання стаў акцэнт на важнасці ўнутранага жыцця ў сінадальным працэсе. Манахіня падкрэсліла, што сапраўдная сінадальнасць немагчымая без глыбокага духоўнага жыцця і гатоўнасці да ўнутранага навяртання. Яна заклікала ўдзельнікаў Сінода не забываць пра містычнае вымярэнне Касцёла ў іх разважаннях пра яго месца ў свеце.

Бэнэдыктынка завяршыла сваё разважанне заклікам да творчага пошуку новых шляхоў евангелізацыі. Яна падкрэсліла, што Касцёл павінен быць гатовы выйсці за межы звыклых структур і форм, каб сустрэцца з людзьмі там, дзе яны знаходзяцца – у іх штодзённым жыцці, культуры, праблемах і надзеях.