Бэнэдыктынскае разважанне на Сінодзе: ад укаранення да выхаду
Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
На другой сесіі XVI Звычайнай Агульнай Асамблеі Сінода Біскупаў прагучала грунтоўнае і глыбокае разважанне на тэму: Месца Касцёла ў сінадальнай місіі.
Сястра Марыя Ігнацыя пачала сваё разважанне з глыбокага аналізу паняцця "месца" ў кантэксце касцельнай місіі. Яна падкрэсліла, што ўжо з самых пачаткаў хрысціянства вернікі разглядалі сябе як "чужынцаў-жыхароў" у свеце. Гэта стварала пэўную напружанасць паміж неабходнасцю ўкаранення ў канкрэтнай культуры і ўніверсальнасцю Евангелля.
Манахіня звярнула ўвагу на дыялектыку "ўкаранення" і "выхаду" ў місіі Касцёла. Яна прывяла прыклады з Дзеяў Апосталаў, паказваючы, як першыя хрысціяне балансавалі паміж наведваннем храма і выхадам за яго межы, паміж знаёмымі традыцыямі і новымі выклікамі евангелізацыі.
Асаблівую ўвагу Анджэліні надала параўнанню дзвюх біблейскіх сцэн банкетаў: прароцтва Ісаі пра ўсеагульную трапезу, якую рыхтуе Бог, і евангельскага эпізоду, дзе Езус прымае запрашэнне на вячэру ад фарысея. Гэтае супастаўленне дазволіла ёй падкрэсліць важнасць разумення месца Касцёла як прасторы сустрэчы, дзе могуць сутыкацца розныя светапогляды і культуры.
Глыбокі аналіз быў прысвечаны разгляду стылю Езуса ў Яго адносінах да супольнага спажывання ежы. Сястра Марыя Ігнацыя адзначыла, што Збаўца часта выкарыстоўваў сітуацыі сумеснай трапезы для абвяшчэння Добрай Навіны і ўстанаўлення глыбокіх чалавечых адносін. Яна падкрэсліла, што гэта не былі выпадковыя эпізоды, а паслядоўная лінія ў служэнні Хрыста, якая павінна стаць прыкладам для сучаснага Касцёла ў яго пошуках новых шляхоў евангелізацыі.
Разважаючы над выклікамі дыялогу з рознымі культурамі, манахіня падкрэсліла неабходнасць захавання балансу паміж вернасцю Евангеллю і адкрытасцю да новага. Яна заклікала ўдзельнікаў Сінода да пераасэнсавання традыцыйных уяўленняў пра месца Касцёла ў грамадстве і пошуку новых форм прысутнасці ў свеце.
Анджэліні звярнула ўвагу на небяспеку "статычнага" разумення месцаў Касцёла. Яна падкрэсліла, што ў сучасным свеце Касцёл павінен быць гатовы да "сеткавага" ўспрымання месцаў, дзе адносіны і сувязі становяцца больш важнымі за фізічную прысутнасць.
Важным аспектам разважання стаў акцэнт на важнасці ўнутранага жыцця ў сінадальным працэсе. Манахіня падкрэсліла, што сапраўдная сінадальнасць немагчымая без глыбокага духоўнага жыцця і гатоўнасці да ўнутранага навяртання. Яна заклікала ўдзельнікаў Сінода не забываць пра містычнае вымярэнне Касцёла ў іх разважаннях пра яго месца ў свеце.
Бэнэдыктынка завяршыла сваё разважанне заклікам да творчага пошуку новых шляхоў евангелізацыі. Яна падкрэсліла, што Касцёл павінен быць гатовы выйсці за межы звыклых структур і форм, каб сустрэцца з людзьмі там, дзе яны знаходзяцца – у іх штодзённым жыцці, культуры, праблемах і надзеях.
