Hiszpania: konsekrowani na drodze synodalnej

„Nasze powołanie pragnie wyrazić naśladowanie, które staje się także światłem i drogą w kościelnej jedności, zgodnie z Ewangelią, którą głosimy i przepowiadamy. Jesteśmy świadomi konsekwencji, jakie ma droga synodalna. Idąc z Jezusem – Panem – odnawiamy naszą wierność, biorąc pod uwagę trzy doświadczenia synodalne: komunię z całym Kościołem, braterskie uczestnictwo we wspólnocie oraz misję, która jest współdzielona i dotykająca ran świata”, czytamy w komunikacie Konferencji Przełożonych Męskich i Żeńskich CONFER.

Pandemia bardzo mocno dotknęła wspólnoty zakonne i uniemożliwiła ich działalność. „Uświadomiła nam też, że nie wszystko zależy od nas, że jesteśmy słabi i zmienni, że wszystkie nasze plany mogą upaść w mgnieniu oka z powodu czegoś nieprzewidzianego i światowego. To wszystko sprawiło, że wiele osób zareagowało wewnętrznie”, mówi o. Díaz Sariego, przewodniczący CONFER.

W Hiszpanii żyje i pracuje ponad 37 tys. zakonników i sióstr zakonnych. W blisko 750 klasztorach jest ok. 8 tys. mnichów i mniszek. Ponadto 11 tys. hiszpańskich misjonarzy pracuje w różnych krajach świata. Główne wyzwania życia zakonnego w Hiszpanii to brak powołań i zaawansowany wiek osób konsekrowanych. „W ostatnim czasie każdego roku umiera ok. 600-700 zakonników i zakonnic”, mówi o. Díaz Sariego. Liczba ta wzrosła z powodu pandemii. Tylko w pierwszych miesiącach 2020 r. zmarło blisko 400 osób. Średnia wieku wszystkich zakonników i zakonnic w Hiszpanii wynosi 73 lata. Z kolei w okresie formacji znajduje się ok. tysiąca osób, co nie pozwala już na wymianę pokoleń. Nic więc dziwnego, że poszczególne zgromadzenia stopniowo zamykają swoje klasztory.

„Musimy uznać, że średnia wieku jest wysoka, ale wciąż są powołania. Bez wątpienia nie są to liczby z lat 50. czy 60. Jednak nadal są młodzi ludzie, którzy wybierają drogę życia zakonnego w Hiszpanii”, podkreśla o. Díaz Sariego.