Uchodźcy i ubodzy opowiedzieli Papieżowi o niesionych przez nich ciężarach

„W maju 2022 roku w Dnieprze i innych miastach przez całą noc wybuchały pociski i zawaliło się wiele budynków. Wraz z moją żoną Ludmiłą mamy pięcioro dzieci: Daniela, Marię, Aleksandrę, Iliję i Elizawetę, i aby chronić ich życie, pomyśleliśmy, że nie mamy wyboru i musimy wyjechać. Ale gdzie się udać? Kiedyś, 46 lat temu, służyłem jako kucharz wojskowy na Węgrzech i do dziś dobrze pamiętam gościnność oraz życzliwość Węgrów; nawet trochę nauczyłem się języka. Wiedziałem więc, że jeśli uciekniemy, to pojedziemy na Węgry, chociaż Budapeszt leży daleko, ponad 1500 kilometrów od Dniepra. Podróż trwała kilka dni, byliśmy bardzo zmęczeni, niewiele mogliśmy zabrać ze sobą. Kiedy dotarliśmy na Węgry, już w pierwszej chwili znaleźli się dobrzy ludzie, którzy zadbali o zapewnienie zakwaterowania dla naszej rodziny i udzielili nam potrzebnej pomocy. Później zostaliśmy przyjęci w Katolickim Centrum Integracji Caritas. Dla nas i dla naszych dzieci Węgry były początkiem nowego życia, nowych możliwości. Tutaj zostaliśmy przyjęci i znaleźliśmy nowy dom. Wielu cierpiało i nadal cierpi z powodu wojny. Jesteśmy bardzo wdzięczni Waszej Świątobliwości za to, że opowiedział się za pokojem i stanął w obronie ofiar wojny, a także jesteśmy wdzięczni za życzliwość wiernych katolickich i za ich modlitwy, które nie tylko nam pomagają, ale i nas umacniają.“