Muzułmanie pielgrzymują do grobów trapistów z Tibhirine

„W wypadku braci z Tibhirine, bardziej niż męczeństwo przemawia świadectwo ofiarowanego przez nich życia. W ich beatyfikacji i w kulcie, który się potem rozwinął, nie celebrujemy ich śmierci, lecz życie, to co było jego istotą, jego wymiar chrystologiczny, polegający na złożeniu swego życia w ofierze z miłości do mieszkańców Algierii. Ci nowi błogosławieni należeli do Kościoła, który jest świadomy swej słabości, bo po uzyskaniu przez Algierię niepodległości pozycja chrześcijan znacznie osłabła. Pozostała ich niewielka garstka. Ale ten Kościół potrafił przemienić tę słabość w swoje bogactwo. I to na pewno jest przesłanie, z którego Kościół powszechny może wyciągnąć wnioski. Na przykład w Europie, gdzie chrześcijanie doświadczają coraz większego ubóstwa i słabości w porównaniu do tego, co było choćby przed 30 laty. Ci błogosławieni naprawdę mogą nas czegoś nauczyć, pokazują nam, że akceptując swoją słabość można z niej uczynić miejsce ewangelizacji i uobecniania Chrystusa, choć w sposób bardzo ubogi.“