Misja sióstr na Ukrainie: życie charyzmatem pośród wyzwań naszych czasów
Siostra Emilia Wandycz SSMI
Od prawie 132. lat to zgromadzenie Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego realizuje misję zapoczątkowaną przez bł. Jozafatę Hordaszewską, współzałożycielkę Zgromadzenia Sióstr Służebnic Niepokalanej Maryi Panny, wcielając w życie jej kluczowe credo, które nadal jest aktualne: „Służ swojemu ludowi tam, gdzie jest największa potrzeba”.
Most nadziei
Odpowiadając na wyzwania współczesnego świata, siostry koncentrują swoje wysiłki na wspieraniu rodzin w trudnych warunkach życiowych. Na Ukrainie prowadzą dwa programy społeczne. Od 23 lat siostry nadzorują projekt „Most Nadziei”, który obecnie wspiera ponad 100 dzieci. Dzięki wsparciu dobroczyńców od początku tej inicjatywy pomoc otrzymało już ponad 300 dzieci. W klasztorach działa trzynaście ośrodków „Mosty Nadziei”, w których siostry troszczą się o potrzeby duchowe sierot i dzieci z ubogich rodzin wielodzietnych. Siostry uczą dzieci katechizmu i organizują między innymi pielgrzymki. Siostry wspierają je duchowo oraz oferują im pomoc materialną i społeczną.
Dom nadziei
Kolejny aspekt służby społecznej sióstr rozwija się poprzez projekt „Dom Nadziei” we Lwowie. Jego celem jest pomoc i wsparcie osób znajdujących się w trudnej sytuacji: sierot, które straciły jednego lub oboje rodziców, również z powodu wojny; osób wewnętrznie przesiedlonych; ubogich rodzin wielodzietnych; rodzin w ciężkiej sytuacji; studentek znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Pierwszymi mieszkańcami domu były rodziny z dziećmi uciekające przed wojną w Donbasie, która rozpoczęła się w 2014 roku. Kiedy w 2022 r. rozpoczęła się pełnoskalowa inwazja na Ukrainę, „Dom Nadziei” stał się schronieniem dla przesiedleńców wewnętrznych.
Projekt dla sierot wojennych
Po pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę, Siostry Służebnice Niepokalanej Maryi Panny skierowały swą posługę na opiekę nad osieroconymi dziećmi żołnierzy, którzy zginęli na wojnie, korzystając w tym ze wsparcia Sióstr Służebniczek Maryi w Polsce i dobroczyńców. Projekt objął ponad 120 dzieci. To naprawdę trudne zadanie, które wymaga od sióstr obecności przy rodzinach wdów i sierot oraz niesienia przez nie duchowego wsparcia tym, którzy go naprawdę potrzebują. Jak mówi siostra Anna Drozd, odpowiedzialna za projekt, Siostry Służebniczki Maryi w Polsce i na Ukrainie wspólnie wspierają wdowy i dzieci, które straciły ojców oferując im różne formy pomocy: żywność, odzież, lekarstwa, podstawowe artykuły pierwszej potrzeby i artykuły gospodarstwa domowego. W ramach tego projektu siostry organizują m.in. wycieczki dla dzieci, aby pomóc im choć trochę posmakować radości dzieciństwa, nawiązać kontakty towarzyskie z rówieśnikami oraz poznać nowych przyjaciół.
Projekt pomocy krewnym żołnierzy walczącym na wojnie działa w różnych miastach Ukrainy. Siostry Służebniczki Maryi Niepokalanej są mocno zaangażowane w leczenie ran wojennych poprzez pomoc psychologiczną oraz wsparcie żon i matek poległych, poprzez wysłuchanie potrzebujących, a zwłaszcza poprzez modlitwę za ofiary wojny i ich rodziny. Siostry zapewniają wsparcie duchowe i psychologiczne oraz różne formy pomocy ludziom różnych wyznań i religii. Starają się służyć Chrystusowi, który jest obecny w każdym człowieku.
Towarzyszenie duchowe personelowi wojskowemu
Zorganizowano szereg seminariów na temat: „Trauma walki. Jak pomóc personelowi wojskowemu”. Niektóre siostry nie boją się iść na linię frontu. Jedną z nich jest siostra Tadeia Klanza, która odwiedza żołnierzy niosąc różne formy pomocy - zarówno wojskowym jak i kapelanom. Inna siostra prowadzi warsztaty z terapii zajęciowej i pomaga w rehabilitacji personelu wojskowego w Truskawcu w obwodzie lwowskim.
Wytrwałość w służbie
Dla Sióstr Służebnic Niepokalanej Maryi Panny bardzo ważne jest to, aby nadal kontynuować posługę w Ukrainie, którą rozpoczęły przed wojną, i dalej modlić się, pokazując w ten sposób wytrwałość i dyspozycyjność wobec wyzwań dnia dzisiejszego. W tych trudnych okolicznościach Siostry Służebnice Niepokalanej Maryi Panny Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego pozostają ze swoim narodem, dzieląc jego smutek, ból i straty, osuszając łzy cierpiących, solidaryzując się z potrzebującymi, pielęgnując wytrwałość i odwagę, niosąc światło tam, gdzie panuje ciemność.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.
