Służebnice Najświętszego Dzieciątka Jezus: służba Bogu poprzez edukację
Siostra Emmanuella Dakurah HHCJ
Służebnice Najświętszego Dzieciątka Jezus to międzynarodowe zgromadzenie zakonne założone przez służebnicę Bożą Mary Charles Magdalen Walker z irlandzkiego Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Na zaproszenie wikariusza apostolskiego południowej Nigerii i Afryki Zachodniej, bp. Josepha Shanahana, przybyła ona do Nigerii w 1923 r., gdyż pragnęła ofiarować swą posługę w dziele ewangelizacji i promocji kobiet poprzez edukację.
Matka Mary Charles swoim życiem świadczyła to, co głosiła; była wszystkim dla wszystkich ludzi, angażowała się w każdą posługę, która mogła pomóc podnieść standard życia ludzi, którym służyła. Przez całe dziesięciolecia niestrudzenie pracowała jako pedagog, katechetka i pracownik socjalny, a także angażowała się w niesienie opieki medycznej.
Rdzenne zgromadzenie zakonne
Pragnienie Matki Marii Charles, aby założyć rodzime zgromadzenie zakonne, spełniło się, gdy w 1931 r. cztery młode uczennice ze szkoły klasztornej św. Józefa w Calabar w Nigerii poprosiły o zostanie zakonnicami. Nazwa, jaką wybrały dla nowego zgromadzenia, kanonicznie erygowanego w kwietniu 1937 r., brzmiała „Służebnice Najświętszego Dzieciątka Jezus”; w 1971 r. stało się ono zgromadzeniem na prawie papieskim.
W następnych dziesięcioleciach służebniczki rozwijały się w swojej międzynarodowej i międzyetnicznej naturze. Wiele sióstr przybyło z terenu całej Nigerii, Kamerunu, Togo, Ghany, Sierra Leone, a także z Anglii i Kenii. Obecnie zgromadzenie posiada swe domy w Nigerii, Ghanie, Kamerunie, Togo, Sierra Leone, Kenii, Tanzanii, Włoszech, Niemczech, Londynie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Grenadzie.
Edukacja jest misją
Służebnice Najświętszego Dzieciątka Jezus poświęcają się przemianie życia poprzez profetyczne świadectwo życia konsekrowanego, życie w lokalnej społeczności, współuczestniczące przywództwo i posługę apostolską, ze szczególnym uwzględnieniem ubogich, kobiet i dzieci.
Edukacja dzieci jest jednym z najbardziej żywych apostolatów sióstr. Służebniczki są powszechnie znane jako dobre nauczycielki i administratorki szkół. „W tych maluchach widzimy Jezusa i radością jest widzieć, jak wzrastają w mądrości i miłości Boga” - mówi jedna z sióstr. Celem działań podejmowanych przez misjonarki jest kształtowanie całej osoby, a więc moralności, dyscypliny, cnót i wiedzy: takie podejście pomaga uczniom stać się odpowiedzialnymi obywatelami.
Nauczycielki, katechetki, apostołki
W niektórych szkołach prowadzonych przez służebniczki wdrażana jest metoda Montessori. Idą tym samy śladem swej założycielki, która stosowała to podejście w szkole dla dziewcząt St. Joseph w Calabar w Nigerii. Matka Mary Charles odkryła, że w porównaniu do „normalnego” przedszkola, metoda Montessori pomaga bardziej rozwijać różne cechy dzieci.
„Rodzime dziecko ma zdolność do doskonalenia się w każdej cnocie: wszystko, czego potrzeba, to czas, cierpliwość i danie szansy” - napisała matka Mary. Zawsze zachęcała swoje siostry do pamiętania o maksymie: „Każdy nauczyciel jest katechetą i apostołem”. Przekazując aktualnie jej dziedzictwo, służebniczki kontynuują edukację dzieci, angażując się w Chrystusową posługę nauczania, opieki i katechezy w swoich licznych szkołach.
Szkoły służebniczek w Ghanie
W Ghanie Służebnice Najświętszego Dzieciątka Jezus są znane z różnych szkół, które prowadzą pod nazwą „Szkoły Służebniczek”. „Jesteśmy zdeterminowane, aby formować naszych uczniów psychicznie, fizycznie i duchowo: krótko mówiąc prowadzimy formacją holistyczną” – podkreślają siostry.
Liczne szkoły oferują edukację na różnych poziomach, od przedszkola po uniwersytet. W każdym aspekcie nauczania siostry starają się przygotować uczniów do sprostania wyzwaniom życia, a nie tylko dążyć do uzyskania przez nich dyplomu. Ich posługa obejmuje również szkoły specjalne dla dzieci niepełnosprawnych, co daje wiele nadziei ich rodzicom. „Nie tylko kształcimy dzieci, ale także pozyskujemy fundusze od organizacji i osób prywatnych na zakup potrzebnych im przedmiotów, takich jak kule, wózki inwalidzkie, mundurki, a także na opłacenie czesnego” - mówią siostry.
W niektórych wioskach w Ghanie wiele dzieci nie ma dostępu do wysokiej jakości edukacji, siostry zakładają więc wspólnoty na tych obszarach, gdzie mogą rozszerzyć swoją posługę na tych młodych ludzi, aby byli przygotowani do stawienia czoła swojej przyszłości sercem, umysłem i rękoma. W każdym aspekcie swojej posługi edukacyjnej służebniczki starają się pamiętać o celu, jakim jest zapewnienie wysokiego standardu edukacji, podążając śladami swojej założycielki: „W młodych ludziach widzimy przyszłość Kościoła i świata”.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się na newsletter klikając tutaj.
