Papież: bądźmy chrześcijanami na poważnie

„Nie patrzył na zegarek, nie myślał o krwi. «Stał się bliźnim – zsiadł z osła – opatrzył rany, zalewając je oliwą i winem». Ubrudził sobie ręce, a także ubranie. «Potem przewiózł go na swoim ośle, zawiózł go do gospody», cały brudny..., we krwi... – mówił Ojciec Święty. - I tak musiał dotrzeć. «I zaopiekował się nim». Nie powiedział: «Zostawiam go tutaj, wezwijcie lekarzy, aby przyszli. Jadę, zrobiłem swoje». Nie. «Zaopiekował się nim», jakby powiedział: «Teraz jesteś pod moją opieką, nie po to, by tobą zawładnąć, ale, aby ci służyć». Nie zachowywał się jak funkcjonariusz, był człowiekiem z sercem, z sercem otwartym.“

„Obaj nie zachowywali się jak funkcjonariusze. «A ty jesteś chrześcijaninem? Chrześcijanką?». «Tak, tak, jestem, chodzę każdą niedzielę na Msze i staram sie być dobry... mniej plotkować, bo bardzo to lubię, ale wszystko inne robię dobrze». Ale jesteś otwarty? Jesteś otwarty na Boże niespodzianki, albo jesteś chrześcijaninem – funkcjonariuszem, zamkniętym? «Robię to, tamto, i jeszcze coś innego... Jestem w porządku» To są chrześcijanie funkcjonariusze, którzy nie są otwarci na Boże niespodzianki, wiedzą wiele o Bogu, ale Go nie spotykają – stwierdził Franciszek. - To ci, którzy nigdy nie są zaskoczeni świadectwem. Wręcz przeciwnie: nie są zdolni do dawania go.“

„Każdy z nas jest człowiekiem, który jest tam obecny, zraniony, a Samarytanin jest Jezusem. I leczy rany. Jest naszym bliźnim. Opiekuje się nami. Zapłacił za nas – powiedział Ojciec Święty. - I powiedział swojemu Kościołowi: «Jeżeli trzeba będzie zapłacić więcej, zapłać ty, ja wrócę i oddam». Pomyślmy dobrze: w tej scenie zawarta jest cała Ewangelia.“