Papież: nie popadajmy w obojętność, czyni nas niewrażliwymi

„Wszyscy to wiemy, bo słyszeliśmy o tym w dzienniku, albo przeczytaliśmy w gazecie, że wiele dzieci we współczesnym świecie cierpi głód, nie ma dostępu do koniecznych lekarstw, nie może chodzić do szkoły. Uspokaja nas to, że o tym wiemy. «Oj, ci biedacy» – myślimy i żyjemy dalej – stwierdził Ojciec Święty. – Ta informacja nie dotarła do naszego serca, i wielu z nas, wiele grup mężczyzn i kobiet, żyje w tym rozdwojeniu między tym, co myślimy, co wiemy, a tym, co czujemy: to rozdwojenie serca i myśli. Robimy się obojętni. Tak jak bogacz był obojętny na cierpienia Łazarza. To ogromna przepaść obojętności.“

„Być może my dziś, tutaj w Rzymie, jesteśmy zaniepokojeni, gdyż «sklepy zamknięte, a mam kupić to czy tamto, nie mogę codziennie chodzić na spacer», itd., przejmujemy się własnymi sprawami. I zapominamy o głodnych dzieciach, o tych biednych ludziach na granicach krajów, którzy szukają wolności, o przymusowych migrantach, którzy uciekają przed głodem, wojną i znajdują mur zrobiony z żelaza, z drutów kolczastych, mur, który nie pozwala przejść. Wiemy, że tak jest, ale do serca to nie dociera... – zauważył Ojciec Święty. – Żyjemy w obojętności: obojętność to dramat bycia poinformowanym, ale nie przejmujący się innymi. To jest przepaść: przepaść obojętności.“

„Nie miał imienia. Stracił imię, miał tylko same przymiotniki, które go określały. Bogaty, mający władzę... wiele przymiotników. To jest to, co robi z nami egoizm: tracimy naszą tożsamość, swoje imię, i pozostaje nam tylko cenić przymiotniki – podkreślił Franciszek. – Pomaga nam w tym światowość. Wpadliśmy w kulturę przymiotnikową, gdzie o tyle jesteś wartościowy, o ile posiadasz, możesz... Ale nie: jak się nazywasz? Bo straciliśmy imię. Do tego prowadzi obojętność. Do straty imienia. Tylko to, że jesteśmy bogaci, jesteśmy tym, czy tamtym. Jesteśmy przymiotnikami.“