Papież: biskup - człowiek modlitwy, głoszenia i komunii

„Modlitwa nie jest dla biskupa wyrazem pobożności, ale potrzebą; nie jest zajęciem pośród innych, ale niezbędą posługą wstawienniczą: musi on każdego dnia zanosić przed oblicze Boga różne osoby i sprawy. Jak Mojżesz, który ma wyciągnięte ręce do nieba, aby orędować za swoim ludem i jest zdolny upominać się w jego imieniu u Pana. Taki jest Pasterz, który się modli. Jest tym, który ma odwagę sprzeczać się z Bogiem o swój lud, negocjować z Panem, jak Abraham. Śmiałość modlitwy. Nie ma modlitwy bez śmiałości.“

„Ewangelii nie głosi się na siedząco, ale w drodze. Biskup nie żyje w biurze, jako zarządzający przedsiębiorstwem, ale pośród ludzi, na drogach świata, tak, jak czynił to Jezus. Niesie swojego Pana, tam, gdzie nie jest znany, tam, gdzie jest źle rozumiany i prześladowny. I wychodząc z siebie, odnajduje siebie. Nie znajduje upodobania w komforcie, nie zadawala się spokojnym życiem, nie szczędzi sił, nie czuje się władcą. Poświęca się dla innych, powierzając się z wiernością Bogu.“

„Kościół potrzebuje jedności, a nie solistów wychodzących przed chór lub przywódców w osobistych rozgrywkach. Pasterz łączy: biskup jest dla swoich wiernych, jest chrześcijaninem ze swoimi wiernymi. Nie chce błyszczeć na okładkach dzienników, nie szuka uznania ze strony świata, nie szuka próżnej chwały, ale stara się o budowanie jedności, angażując się osobiście i działając w pokorze.“