Teologia moralna dla Kościoła wychodzącego na zewnątrz

„Jak św. Alfons, musimy zawsze starać się uniknąć zamknięcia w poglądach własnej szkoły albo też w opiniach «dalekich od konkretnej sytuacji i rzeczywistych możliwości osób i rodzin» - mówił Ojciec Święty. – Trzeba się też wystrzegać «nadmiernej idealizacji» życia chrześcijańskiego, która nie jest w stanie rozbudzić «zaufania w działanie łaski» (por. Amoris laetitia, 36). Wsłuchujmy się raczej z szacunkiem w rzeczywistość i starajmy się wspólnie rozeznawać znaki obecności Ducha, który daje wyzwolenie i nowe możliwości, a będziemy mogli pomóc wszystkim kroczyć z radością po drogach dobra. Rzeczywistością, w którą powinniśmy się wsłuchać w pierwszym rzędzie są cierpienia i nadzieje tych, których najróżniejsze formy władzy grzechu skazują na brak bezpieczeństwa, ubóstwo i marginalizację. Św. Alfons wcześnie zrozumiał, że nie jest to świat, przed którym mamy się bronić albo, co gorsza, potępiać go, lecz mamy go uzdrawiać i wyzwalać, biorąc wzór z postawy Chrystusa.“

„Mają w nich bowiem wybrzmiewać słowa Mistrza, który powiedział uczniom, że nie przyszedł świat potępić, lecz go zbawić, i że wolą Ojca Jego jest, aby ludzie mieli życie i mieli je w obfitości, by mieli udział w pełni Jego radości – mówił Papież. «O ile prawdą jest, że musimy dbać o integralność nauczania moralnego Kościoła, to zawsze należy przykładać szczególną uwagę, aby ukazać i zachęcić do najwznioślejszych i centralnych wartości Ewangelii, szczególnie prymatu miłości jako odpowiedzi na bezinteresowną inicjatywę miłości Boga» (Amoris laetitia, 311).“