Papież zachęca do częstego przyzywania Ducha Świętego

Krzysztof Ołdakowski SJ – Watykan

Franciszek zwrócił uwagę, że moc Ducha przeniknęła do serca św. Pawła: spotkanie z Chrystusem Zmartwychwstałym ogarnęło i przemieniło całe jego życie, które poświęcił służbie Ewangelii. Był przekonany, że otrzymał powołanie, na które tylko on mógł odpowiedzieć i chciał wyjaśnić Galatom, że oni również zostali powołani do wolności, gdyż stali się dziedzicami dawnej obietnicy, a w Chrystusie dziećmi Bożymi. Cała ta wizja została umieszczona w perspektywie życia według Ducha Świętego, który prowadzi do wypełnienia Prawa danego przez Boga i zapobiega popadaniu w niewolę grzechu.

Ojciec Święty zauważył, że na zakończenie cyklu katechez na temat Listu do Galatów może pojawić się w nas dwojaka postawa. Z jednej strony nauczanie Apostoła budzi w nas entuzjazm. Pragniemy iść naprzód drogą wolności, ponieważ podążanie w Duchu zawsze czyni nas wolnymi. Z drugiej strony mamy świadomość własnych ograniczeń. Wtedy może pojawić się znużenie powstrzymujące entuzjazm. Czujemy się zniechęceni, słabi, czasem zmarginalizowani, poddajemy się stylowi życia według mentalności światowej.

Franciszek przywołał w tym miejscu fragment jednego z kazań św. Augustyna w oparciu o ewangeliczne wydarzenie burzy na jeziorze, w którym podpowiada on, jak reagować w takiej sytuacji. Mówi: „Wiara Chrystusowa w twoim sercu jest jak Chrystus w łodzi. Obudź Chrystusa, wstrząśnij swoją wiarą! Również będąc wzburzonym możesz coś uczynić. Wstrząśnij swoją wiarą. Chrystus się zbudzi i przemówi do ciebie... Dlatego obudź Chrystusa. Uwierz w to, co zostało ci powiedziane, a w twoim sercu nastanie wielki pokój” (Kazania 163/B 6). W momentach trudności jesteśmy jakby w łodzi podczas burzy na morzu. Wtedy trzeba obudzić Chrystusa, który śpi, ale jest obecny. Powinniśmy ufać, że Duch Święty zawsze przychodzi z pomocą naszej słabości i udziela nam wsparcia, którego potrzebujemy. A więc uczmy się częściej przyzywać Ducha Świętego!

Franciszek zaznaczył, że możemy to czynić prostymi słowami, w różnych porach dnia. I możemy nosić ze sobą, być może w naszej kieszonkowej Ewangelii, piękną modlitwę, którą Kościół odmawia w dniu Pięćdziesiątnicy: „Przybądź Duchu Święty, spuść z niebiosów wzięty, światła Twego strumień. Przyjdź ojcze ubogich, dawco darów mnogich, przyjdź światłości sumień. O najmilszy z gości, słodka serc radości, słodkie orzeźwienie…”  Ta modlitwa pomoże nam kroczyć w Duchu, w wolności i radości, ponieważ kiedy przychodzi Duch Święty pojawia się prawdziwa radość.